Demezon roztw. do wstrz.(8 mg/ml) - amp. 5 ml

Demezon 4 mg/ml. Dawki ustala się indywidualnie zależnie od stanu klinicznego pacjenta, nasilenia choroby i reakcji na leczenie. Czas trwania leczenia zależy od wskazań. W szczególnych przypadkach może wystąpić konieczność podania większej dawki deksametazonu. Jeżeli w ciągu kilku dni nie wystąpi pozytywna reakcja na leczenie, należy przerwać stosowanie glikokortykosteroidów. Ogólne wytyczne dotyczące dawkowania: 4-16 mg/dobę, wyjątkowo do 32 mg/dobę. Zwykle jednorazowa dawka wynosi 4-8 mg; dawkę tę można powtórzyć w razie potrzeby w odpowiednich odstępach, kilka razy w ciągu doby. W nagłych sytuacjach zagrażających życiu (np. wstrząs anafilaktyczny, ostry atak astmy) mogą być potrzebne znacznie większe dawki. Gdy choroba znajduje się pod kontrolą, należy zmniejszać stopniowo dawkowanie do najniższej skutecznej dawki, monitorując stan pacjenta. Leczenie polegające na miejscowym wstrzyknięciu i podaniu nasiękowym zazwyczaj wymaga podania dawki 4-8 mg; dawka 2 mg jest wystarczająca w przypadku wstrzyknięcia do małych stawów. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby względnie małe dawki mogą być wystarczające lub może być wymagane zmniejszenie dawki. Stosowanie u osób w podeszłym wieku nie wymaga specjalnego dawkowania, jednak ustalając dawkę, należy uwzględnić większą podatność osób w podeszłym wieku na wystąpienie działań niepożądanych. Dzieci: wymagania dotyczące dawkowania są zmienne i mogą być zmieniane w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta; zazwyczaj 0,2-0,4 mg/kg mc./dobę. Sposób podania. Dożylnie: Lek podawany jest we wstrzyknięciu lub we wlewie drogą dożylną. Podanie dożylne zapewnia szybkie uzyskanie wysokich stężeń deksametazonu w osoczu. Powolne wstrzyknięcie, trwające kilka min (szybkie dożylne wstrzyknięcie dużych dawek glikokortykosteroidów może czasami powodować zapaść sercowo-naczyniową) lub we wlewie (bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki rozcieńcza się w izotonicznym roztworze chlorku sodowego lub 5% roztworze glukozy). Domięśniowo: w przypadku braku możliwości podania dożylnego; podanie domięśniowe powinno być głębokie, do dużej masy mięśni. Dostawowo: wyłącznie w warunkach jałowych. Pojedyncze wstrzyknięcie dostawowe jest na ogół wystarczające do skutecznego złagodzenia objawów. Jeśli kolejne wstrzyknięcie okaże się konieczne, nie należy go podawać przez co najmniej następne 3-4 tyg. Ilość wstrzyknięć do jednego stawu powinna być ograniczona do 3-4 razy. Wskazane jest badanie lekarskie stawów, szczególnie po powtarzających się wstrzyknięciach. Nasiękowo: wyłącznie w warunkach jałowych; w okolicach objętych najbardziej intensywnym bólem lub w okolicach przyczepów ścięgna. Nie wstrzykiwać do ścięgna. Należy unikać wstrzyknięć w krótkich odstępach czasu. Demezon 8 mg/ml. Dawkowanie zależy od rodzaju i stopnia nasilenia choroby oraz indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Zazwyczaj stosuje się stosunkowo duże dawki początkowe. W ciężkich ostrych stanach chorobowych dawka jest znacznie większa niż w przypadku chorób przewlekłych. Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, wskazane jest stosowanie następujących dawek: Podanie ogólnoustrojowe: Obrzęk mózgu: Dorośli: w zależności od przyczyny i nasilenia choroby, dawka początkowa to 8-10 mg (do 80 mg) dożylnie, następnie podaje się 16-24 mg (do 48 mg) na dobę dożylnie, podzielone na 3-4 (do 6) dawki pojedyncze przez 4-8 dni. W przypadku naświetlań lub leczenia zachowawczego nieoperacyjnego guza mózgu może być potrzebne dłuższe podawanie mniejszych dawek preparatu. Wstrząs pourazowy/profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego: dawka początkowa to 40 do 100 mg (u dzieci: 40 mg) dożylnie, powtórzona po 12 h lub 16-40 mg co 6 h przez 2-3 dni. Wstrząs anafilaktyczny: po początkowym dożylnym podaniu adrenaliny 40 do 100 mg (dzieci: 40 mg) dożylnie, powtórzyć iniekcję, jeśli konieczne. Leczenie COVID-19: Dorośli: 6 mg dożylnie raz na dobę przez okres do 10 dni. Populacja pediatryczna: w populacji pediatrycznej (u młodzieży w wieku od 12 lat) zaleca się przyjmowanie 6 mg/dawkę dożylnie raz na dobę przez okres do 10 dni. Czas trwania leczenia powinien być uzależniony od odpowiedzi klinicznej i indywidualnych wymagań pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek: nie ma konieczności dostosowania dawki. Sposób podawania. Preparat należy podawać w powolnym (trwającym 2-3 minuty) wstrzyknięciu dożylnym lub infuzji, ale można też podać domięśniowo, gdy wystąpią trudności z dostępem do żyły, a krążenie krwi jest prawidłowe. Czas trwania leczenia zależy od wskazań. W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby, względnie małe dawki mogą być wystarczające lub może być wymagane zmniejszenie dawki. Tylko przezroczysty roztwór może zostać zastosowany. Zawartość ampułki jest przeznaczona tylko do jednorazowego użytku. Jakąkolwiek ilość roztworu pozostałego po wstrzyknięciu należy usunąć. Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki rozcieńcza się w izotonicznym roztworze chlorku sodowego lub 5% roztworze glukozy.

4 mg/ml. W sytuacjach klinicznych wymagających zastosowania glikokortykosteroidów celem leczenia i (lub) łagodzenia objawów choroby podstawowej. Leczenie ostrych stanów zagrożenia życia wymagających podania glikokortykosteroidów (m.in. wstrząs, obrzęk mózgu, stan astmatyczny). 8 mg/ml. Podanie ogólnoustrojowe: Obrzęk mózgu wywołany guzem mózgu. Wstrząs pourazowy/profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego. Wstrząs anafilaktyczny (po początkowym wstrzyknięciu adrenaliny). Lek jest wskazany w leczeniu COVID-19 u pacjentów dorosłych i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych o masie ciała wynoszącej co najmniej 40 kg), wymagających tlenoterapii.

1. Co to jest Demezon i w jakim celu się go stosuje

Lek Demezon w postaci roztworu do wstrzykiwań zawiera fosforan deksametazonu. Deksametazon
jest syntetycznym glikokortykosteroidem (rodzaj hormonu kory nadnerczy), wpływającym na
metabolizm, równowagę elektrolitową i czynność tkanek.

Demezon stosowany jest w sytuacjach klinicznych wymagających zastosowania
glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i stopnia nasilenia należą do nich m.in.:
- obrzęk mózgu wywołany guzem mózgu;
- wstrząs pourazowy/profilaktyka pourazowego płuca wstrząsowego;
- wstrząs anafilaktyczny (po początkowym wstrzyknięciu adrenaliny);
- lek Demezon jest wskazany w leczeniu COVID-19 u pacjentów dorosłych
  i młodzieży (w wieku 12 lat i starszych o masie ciała wynoszącej co najmniej 40 kg),
  z trudnościami w oddychaniu i wymagających tlenoterapii.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Demezon

Kiedy nie stosować leku Demezon:
- jeśli pacjent ma uczulenie na deksametazon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6).

W pojedynczych przypadkach podczas stosowania leku Demezon obserwowano ciężkie reakcje
nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) z zapaścią krążeniową, zatrzymaniem pracy serca,
zaburzeniem rytmu serca, dusznością (skurczem oskrzeli) i (lub) zmniejszeniem lub zwiększeniem
ciśnienia tętniczego.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Demezon należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką.

Nie należy przerywać przyjmowania jakichkolwiek leków z grupy steroidów, o ile lekarz nie zaleci
inaczej.

Ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania leków z grupy steroidów w określonych chorobach,
maskowania objawów infekcji, przyjmowanych jednocześnie leków itp. zgodnie z aktualnymi
zaleceniami.

Deksametazon nie powinien być podawany w chorobie COVID-19 u pacjentów, którzy nie wymagają
podawania tlenu lub wentylacji mechanicznej, ze względu na brak korzyści terapeutycznych i ryzyko
pogorszenia stanu zdrowia w tej grupie pacjentów.

Jeśli podczas leczenia lekiem Demezon wystąpią szczególne sytuacje stresu fizycznego (wypadek,
operacja, poród, itp.), konieczne może być okresowe zwiększenie dawki.

Lek Demezon może maskować objawy istniejącego lub rozwijającego się zakażenia, co utrudnia
diagnozę. Nieaktywne zakażenia mogą ulec wznowieniu.

W okolicznościach wymienionych poniżej, leczenie lekiem Demezon można wdrożyć jedynie
wówczas, gdy lekarz prowadzący uzna to za konieczne. W razie potrzeby należy także przyjmować
inne leki działające przeciw drobnoustrojom chorobotwórczym:
- ostre zakażenia wirusowe (ospa wietrzna, półpasiec, zakażenia wirusem opryszczki, zapalenie
  rogówki wywołane przez wirusy Herpes),
- przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu na obecność HBsAg (zakaźne
  zapalenie wątroby),
- od około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniach z użyciem żywej szczepionki,
- ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne,
- zakażenia grzybicze z zajęciem narządów wewnętrznych,
- niektóre choroby pasożytnicze (zarażenie amebą lub robakami). W przypadku zarażenia lub
  podejrzenia zakażenia nicieniami, lek Demezon może doprowadzić do aktywacji i masywnego
  namnażania tych pasożytów,
- choroba Heinego-Medina,
- zaburzenia węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy,
- jeśli pacjent chorował w przeszłości na gruźlicę, lek można stosować jedynie równocześnie ze
  środkami przeciw gruźlicy.

Podczas stosowania leku Demezon należy starannie monitorować przebieg następujących chorób i
zastosować właściwe leczenie:
- wrzody żołądka lub jelit,
- ubytek masy kostnej (osteoporoza),
- nadciśnienie tętnicze trudno poddające się leczeniu,
- cukrzyca trudno poddająca się leczeniu,
- zaburzenia psychiczne (także w przeszłości), w tym skłonności samobójcze. W takim przypadku
  zaleca się nadzór neurologa lub psychiatry,
- zwiększenie ciśnienia śródgałkowego (jaskra z zamkniętym lub otwartym kątem przesączania);
  zalecany jest nadzór okulisty i odpowiednie leczenie,
- uszkodzenia i owrzodzenia rogówki; zalecany jest nadzór okulisty i odpowiednie leczenie.

Stosowanie tego leku może spowodować wystąpienie przełomu w przebiegu guza chromochłonnego
nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), który może prowadzić do śmierci. Guz chromochłonny jest
rzadkim nowotworem nadnerczy. Przełom w jego przebiegu może objawiać się bólem głowy,
nadmiernym poceniem się, kołataniem serca i zwiększonym ciśnieniem tętniczym. W przypadku
wystąpienia powyższych objawów pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Demezon należy omówić to z lekarzem, jeśli istnieje podejrzenie
lub pacjent ma zdiagnozowanego guza chromochłonnego nadnerczy (nowotworu nadnerczy).

Jeśli u pacjenta wystąpi niewyraźne widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z
lekarzem.

Ze względu na ryzyko perforacji jelita lek Demezon może być stosowany jedynie wówczas, gdy
istnieją ważne przyczyny i pod odpowiednią kontrolą:
- w ciężkim zapaleniu okrężnicy (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji, z
  wrzodziejącym lub ropiejącym zapaleniem, które może przebiegać bez podrażnienia otrzewnej,
- w zapaleniu uwypukleń ściany jelita (zapalenie uchyłków),
- po określonych operacjach jelit (anastomoza jelit), bezpośrednio po operacji.

Oznaki podrażnienia otrzewnej po perforacji żołądkowo-jelitowej mogą nie wystąpić u pacjentów
otrzymujących duże dawki glikokortykosteroidów.

U pacjentów z cukrzycą należy regularnie monitorować metabolizm i wziąć pod uwagę większe
zapotrzebowanie na leki stosowane w leczeniu cukrzycy (insulinę, doustne leki przeciwcukrzycowe).

Ze względu na ryzyko zaostrzenia objawów choroby, pacjenci z bardzo wysokim ciśnieniem
tętniczym i (lub) z ciężką niewydolnością serca powinni pozostawać pod uważną obserwacją.
Podczas stosowania dużych dawek leku, tętno może być niższe niż zazwyczaj.

Jeśli deksametazon jest podawany przedwcześnie urodzonemu niemowlęciu, konieczne jest
kontrolowanie czynności i struktury serca.

Może dojść do wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych (nadwrażliwość układu
immunologicznego).

Ryzyko wystąpienia chorób ścięgna, zapalenia ścięgna i zerwania ścięgna zwiększa się u pacjentów
leczonych jednocześnie fluorochinolonami (rodzaj antybiotyku) i lekiem Demezon.

Podczas leczenia określonego rodzaju porażenia mięśni (miastenii) objawy mogą początkowo nasilić
się.

Szczepienie z użyciem szczepionek zawierających zabite drobnoustroje chorobotwórcze (szczepionki
inaktywowane) jest na ogół możliwe. Należy jednak pamiętać o tym, że po podawaniu dużych dawek
kortykosteroidów może dojść do osłabienia odpowiedzi immunologicznej, a tym samym skuteczności
szczepionki.

Szczególnie podczas długotrwałego leczenia dużymi dawkami leku Demezon należy zwrócić uwagę
na przyjmowanie wystarczającej ilości potasu i ograniczenie spożycia soli. Lekarz będzie
kontrolować stężenie potasu we krwi.

U pacjentów leczonych lekiem Demezon choroby wirusowe (np. odra, ospa wietrzna) mogą mieć
szczególnie ciężki przebieg, zwłaszcza u dzieci z upośledzeniem odporności oraz osób, które
dotychczas nie chorowały na odrę lub ospę wietrzną. W przypadku kontaktu tych osób podczas
stosowania leku Demezon z osobami chorymi na odrę lub ospę wietrzną, należy natychmiast zgłosić
się do lekarza, który w razie konieczności zastosuje leczenie zapobiegawcze.

Należy zwrócić się do lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią objawy zespołu rozpadu guza, takie jak:
kurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, zaburzenia widzenia lub utrata wzroku oraz płytki oddech,
w przypadku gdy pacjent ma nowotwór układu krwiotwórczego.

Ze względu na możliwość wystąpienia przejściowych działań niepożądanych podczas zbyt szybkiego
podawania leku, takich jak nieprzyjemne mrowienie lub zaburzenia czucia (parestezje), które same w
sobie są nieszkodliwe i trwają do 3 minut, wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać powoli (w ciągu
2-3 minut).

Lek Demezon jest przeznaczony do krótkotrwałego stosowania. W przypadku niewłaściwego
stosowania leku przez długi czas, należy zapoznać się z dodatkowymi ostrzeżeniami i środkami
ostrożności dotyczącymi długotrwałej terapii lekami zawierającymi glikokortykosteroidy.

Dzieci i młodzież
Nie zaleca się rutynowego stosowania deksametazonu u wcześniaków, u których występują
zaburzenia płuc.
U dzieci lek ten można stosować jedynie, gdy jest to konieczne, ze względu na ryzyko spowolnienia
wzrostu. Podczas długotrwałego leczenia, należy regularnie kontrolować wzrost dziecka.

Pacjenci w podeszłym wieku
Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia osteoporozy, lekarz oceni stosunek korzyści do ryzyka
stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku.

Skutki po zastosowaniu w celu dopingu
Przyjmowanie leku Demezon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność
substancji dopingowych.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Deksametazon przenika przez łożysko. W czasie ciąży, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach,
lek należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli pacjentka jest
w ciąży albo zajdzie w ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. W razie długotrwałego
stosowania glikokortykosteroidów podczas ciąży, nie można wykluczyć wystąpienia zaburzeń wzrostu
u nienarodzonego dziecka. W przypadku stosowania glikokortykosteroidów w końcowym okresie
ciąży, u noworodka może wystąpić niedoczynność kory nadnerczy. Może ona wymagać leczenia
zastępczego, które należy stopniowo odstawiać.

Karmienie piersią
Glikokortykosteroidy, w tym deksametazon przenikają do mleka kobiet karmiących piersią.
Dotychczas nie zgłaszano szkodliwego działania na niemowlę. Jednakże należy dokładnie rozważyć
konieczność leczenia w okresie karmienia piersią. Jeżeli z powodu choroby konieczne jest podawanie
dużych dawek, należy przerwać karmienie piersią i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Przed przyjęciem/zastosowaniem jakiegokolwiek leku, należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

U noworodków matek, którym podano lek Demezon pod koniec ciąży, może po urodzeniu
występować we krwi małe stężenie cukru.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Dotychczas brak dowodów, by lek Demezon wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn lub wykonywania prac w warunkach wymagających zachowania równowagi.

Lek Demezon a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków,
ponieważ mogą one wpływać na działanie leku Demezon:
- Leki, które przyspieszają jego rozkład w wątrobie, takie jak niektóre tabletki nasenne
  (barbiturany), leki przeciw drgawkom (fenytoina, karbamazepina, prymidon) i niektóre leki
  przeciw gruźlicy (ryfampicyna), mogą osłabiać działanie kortykosteroidów.
- Leki spowalniające przemianę kortykosteroidów w wątrobie, takie jak pewne leki
  przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol), mogą nasilać działanie kortykosteroidów.
- Niektóre żeńskie hormony płciowe, np. środki antykoncepcyjne (pigułki): działanie leku
  Demezon może być zwiększone.
- Efedryna (jest składnikiem np. leków stosowanych w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, w
  przewlekłym zapaleniu oskrzeli, napadach astmy, leków obkurczających błonę śluzową nosa w
  przypadku kataru i produktów hamujących apetyt): skuteczność leku Demezon może być
  zmniejszona ze względu na przyspieszoną przemianę glikokortykosteroidów.

Wpływ leku Demezon na działanie innych leków
- Jednoczesne stosowanie z niektórymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi (inhibitorami ACE)
  może zwiększać ryzyko zmian w morfologii krwi.
- Lek Demezon może nasilać działania leków zawierających glikozydy nasercowe, ze względu na
  niedobór potasu.
- Lek Demezon może nasilać utratę potasu wywołaną lekami moczopędnymi lub lekami
  przeczyszczającymi.
- Lek Demezon może zmniejszać działanie obniżające stężenie glukozy we krwi doustnych leków
  przeciwcukrzycowych i insuliny.
- Lek Demezon może osłabiać lub wzmacniać działanie leków zmniejszających krzepliwość krwi
  (doustnych leków przeciwzakrzepowych, kumaryny). Lekarz zadecyduje, czy konieczna jest
  zmiana dawki leku przeciwzakrzepowego.
- Jeżeli lek Demezon jest stosowany jednocześnie z lekami przeciwzapalnymi i
  przeciwreumatycznymi (salicylany, indometacyna i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne),
  może wystąpić zwiększenie ryzyka wrzodów żołądka i krwawienia z przewodu pokarmowego.
- Lek Demezon może wydłużać działanie zwiotczające mięśnie niektórych leków
  (niedepolaryzujących leków zwiotczających).
- Lek Demezon może nasilić działanie leków zwiększających ciśnienie śródoczne (atropina i inne
  leki przeciwcholinergiczne).
- Lek Demezon może obniżyć skuteczność leków stosowanych w leczeniu zarażeń robakami
  (prazykwantelu).
- Podczas jednoczesnego stosowania z lekami stosowanymi w leczeniu malarii i chorób
  reumatycznych (chlorokina, hydroksychlorokina i meflokina), lek Demezon może zwiększyć
  ryzyko chorób mięśni lub serca (miopatii i kardiomiopatii).
- Lek Demezon może osłabiać zwiększanie aktywności tyreotropiny (TSH) po podaniu protyreliny
  (TRH, hormonu wytwarzanego przez podwzgórze mózgu).
  - Stosowanie leku Demezon jednocześnie z lekami hamującymi układ odpornościowy
  (immunosupresantami) może zwiększyć podatność na zakażenia i nasilić przebieg zakażenia,
  które już istnieje, ale mogło się jeszcze nie ujawnić.
- Cyklosporyna (lek hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu): lek Demezon może
  zwiększyć stężenie cyklosporyny we krwi i tym samym ryzyko napadów drgawkowych.
- Fluorochinolony (grupa antybiotyków): mogą zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna.

Wpływ na badania diagnostyczne
Glikokortykosteroidy mogą hamować reakcje skórne w testach alergicznych.

Demezon zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na ampułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Demezon zawiera glikol propylenowy
Lek Demezon zawiera 450 mg glikolu propylenowego w ampułce zawierającej 5 ml roztworu oraz
225 mg glikolu propylenowego w ampułce zawierającej 2,5 ml roztworu, co odpowiada 90 mg/ml.
Przed podaniem leku dziecku w wieku poniżej 5 lat należy skontaktować się z lekarzem lub
farmaceutą, zwłaszcza gdy dziecko przyjmuje inne leki zawierające glikol propylenowy lub alkohol.
Kobiety w ciąży lub karmiące piersią nie powinny przyjmować tego leku bez zalecenia lekarza.
Lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań u takich pacjentek.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek nie powinni przyjmować tego leku bez
zalecenia lekarza. Lekarz może zdecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań u takich
pacjentów.

3. Jak stosować Demezon

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Lekarz decyduje o tym, jak długo
należy stosować deksametazon. Lekarz ustali dawkę leku odpowiednią dla danego pacjenta. Należy
przestrzegać zaleceń, gdyż w przeciwnym razie działanie leku Demezon nie będzie prawidłowe.
W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Sposób podawania
Lek podawany będzie we wstrzyknięciu dożylnym, ale może być podawany również we wstrzyknięciu
domięśniowym.

Lek Demezon należy podawać powoli (przez 2-3 minuty) we wstrzyknięciu dożylnym (do żyły). Lek
może być podawany domięśniowo (do mięśnia), w przypadku gdy wystąpią trudności z dostępem do
żyły, ale krążenie krwi jest prawidłowe.

Przydatność do użycia
Należy stosować wyłącznie przezroczysty roztwór. Zawartość ampułki jest przeznaczona tylko do
jednorazowego użytku. Ilość roztworu pozostałą po wstrzyknięciu należy usunąć.

Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki rozcieńcza się w izotonicznym
roztworze chlorku sodowego lub 5% roztworze glukozy.

Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, należy stosować następujące dawki:

Podanie ogólnoustrojowe:
- Obrzęk mózgu: początkowo w ostrych stanach, w zależności od przyczyny i nasilenia choroby,
  dawka początkowa to 8 do 10 mg (do 80 mg) dożylnie, następnie podaje się 16 do 24 mg (do 48
  mg) na dobę, podzielone na 3-4 (do 6) dawki pojedyncze przez 4-8 dni.

- Wstrząs po ciężkim urazie: dawka początkowa to 40 do 100 mg (u dzieci 40 mg) dożylnie,
  powtórzona po 12 godzinach lub 16 do 40 mg co 6 godzin przez 2-3 dni.

- Wstrząs anafilaktyczny: po początkowym dożylnym podaniu adrenaliny 40 do 100 mg (dzieci: 40
  mg) dożylnie, powtórzyć iniekcję, jeśli konieczne.

- Leczenie COVID-19: dorosłym zaleca się podawanie dożylnie 6 mg raz na dobę przez okres do
  10 dni.
  Stosowanie u młodzieży
  Dzieciom i młodzieży (w wieku od 12 lat) zaleca się podawanie dożylnie 6 mg raz na dobę
  przez okres do 10 dni.

Sposób podawania

Czas leczenia zależy od rodzaju choroby i jej przebiegu. Lekarz ustali plan leczenia, którego należy
ściśle przestrzegać. Gdy tylko osiągnięty zostanie zadowalający wynik leczenia, dawka zostanie
zmniejszona do dawki podtrzymującej lub leczenie zostanie przerwane.

Nagłe przerwanie leczenia po około 10 dniach może spowodować ostrą niewydolność nadnerczy,
dlatego jeśli leczenie ma zostać przerwane, dawkę należy zmniejszać stopniowo.

W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby wystarczać mogą stosunkowo małe
dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Demezon
Demezon jest na ogół dobrze tolerowany nawet w przypadku stosowania dużych ilości przez krótki
czas. Nie są wymagane specjalne środki ostrożności. Jeśli pacjent zauważy pojawienie się nasilonych
lub nietypowych działań niepożądanych, należy zwrócić się do lekarza.

Pominięcie zastosowania leku Demezon
Pominiętą dawkę leku można przyjąć tego samego dnia. W następnym dniu dawkę przyjmuje się jak
zwykle. W razie pominięcia wielu dawek leku, może dojść do nawrotu lub nasilenia objawów
choroby. W takim przypadku należy zgłosić się do lekarza, który sprawdzi i ewentualnie skoryguje
leczenie.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Demezon
Należy dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania. Nigdy nie wolno
samodzielnie przerywać przyjmowania leku Demezon, zwłaszcza że długotrwałe stosowanie leku
może prowadzić do zahamowania wytwarzania własnych glikokortykosteroidów przez organizm.
Nasilony stres dla organizmu mógłby stanowić wówczas zagrożenie życia.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas krótkotrwałego leczenia deksametazonem ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest
małe. Jednakże krótkotrwałe leczenie dużymi dawkami wymaga kontroli zmian elektrolitowych,
powstawania obrzęku, możliwego zwiększenia ciśnienia krwi, niewydolności serca, zaburzeń rytmu
pracy serca (arytmii) lub drgawek oraz należy spodziewać się wystąpienia objawów klinicznych
zakażenia. Wymagane jest również monitorowanie w kierunku zmniejszenia tolerancji glukozy jak
również wystąpienia wrzodów żołądka i jelit (często związanych ze stresem), które w wyniku leczenia
kortykosteroidami mogą objawiać się w mniejszym stopniu. W bardzo rzadkich przypadkach
Demezon może wywoływać reakcje alergiczne, a nawet wstrząs anafilaktyczny.

Jednakże podczas długotrwałego stosowania szczególnie dużych dawek, można spodziewać się
wystąpienia działań niepożądanych o różnym stopniu nasilenia.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Maskowanie zakażeń, wystąpienie lub pogorszenie zakażeń wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych,
jak również zakażeń pasożytniczych oraz spowodowanych patogenami oportunistycznymi,
pobudzenie zakażenia nicieniami węgorka jelitowego.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Zmiany morfologii krwi (zwiększenie liczby białych komórek krwi lub wszystkich komórek krwi,
zmniejszenie liczby pewnego rodzaju białych komórek krwi).

Zaburzenia układu immunologicznego
Reakcje nadwrażliwości (np. wysypka polekowa), ciężkie reakcje anafilaktyczne, takie jak zaburzenia
rytmu serca, skurcz oskrzeli (skurcz mięśni gładkich oskrzeli), nadmiernie wysokie lub niskie
ciśnienie tętnicze krwi, zapaść krążeniowa, zatrzymanie akcji serca, osłabienie układu
odpornościowego.

Zaburzenia endokrynologiczne
Rozwój tak zwanego zespołu Cushinga (typowe objawy to twarz księżycowata, otyłość tułowia i
zaczerwienienie twarzy), osłabiona czynność lub zmniejszenie się kory nadnerczy.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zwiększenie masy ciała, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężenia
tłuszczów we krwi (cholesterol i trójglicerydy), zwiększenie stężenia sodu z obrzękiem tkanek,
niedobór potasu ze względu na zwiększenie wydalania potasu (może prowadzić do zaburzeń rytmu
serca), zwiększenie apetytu.

Zaburzenia psychiczne
Depresja, drażliwość, euforia, zwiększenie napędu, psychoza, mania, omamy, zmiany nastroju,
uczucie niepokoju (lęk), zaburzenia snu, myśli samobójcze (ryzyko samobójstwa).

Zaburzenia układu nerwowego
Zwiększone ciśnienie (ucisk) w mózgu, pojawienie się objawów nierozpoznanej dotychczas padaczki,
zwiększenie częstości drgawek u pacjentów z rozpoznaną padaczką.

Zaburzenia oka
Zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (jaskra), zaćma, pogorszenie wrzodów rogówki,
pojawienie się lub nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych zapaleń oka, pogorszenie
bakteryjnego zapalenia rogówki, opadanie powieki, rozszerzenie źrenicy, obrzęk spojówek, perforacja
twardówki (biała ściana oka), zaburzenia widzenia, utrata wzroku, w rzadkich przypadkach
odwracalne uwypuklenie gałki ocznej (wytrzeszcz), nieostre widzenie.

Zaburzenia serca
Pogrubienie mięśnia sercowego (kardiomiopatia przerostowa) u niemowląt przedwcześnie
urodzonych, co zazwyczaj wraca do normy po zaprzestaniu leczenia (częstość nieznana).

Zaburzenia naczyniowe
Wysokie ciśnienie tętnicze, zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zapalenie naczyń (także jako
zespół odstawienia po długotrwałym leczeniu), zwiększona łamliwość naczyń włosowatych.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Czkawka

Zaburzenia żołądka i jelit
Wrzody żołądka i jelit, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, dolegliwości w
nadbrzuszu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rozstępy, ścieńczenie skóry („pergaminowa skóra”), rozszerzenie naczyń krwionośnych, tendencja do
powstawania siniaków, bardzo małe lub powierzchniowe wylewy krwi, nadmierne owłosienie,
trądzik, zmiany zapalne skóry twarzy, szczególnie wokół ust, nosa i oczu, zmiany pigmentacji skóry.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Zaburzenia mięśni, osłabienie mięśni, zanik mięśni i osteoporoza występują w zależności od dawki i
są możliwe także podczas krótkotrwałego stosowania; inne postaci zwyrodnienia kości (martwica
kości), zaburzenia w obrębie ścięgien, zapalenie ścięgna, zerwanie ścięgna, gromadzenie się tłuszczu
w kręgosłupie (tłuszczakowatość nadtwardówkowa), zahamowanie wzrostu u dzieci.

Uwaga:
Zaburzenia, takie jak zespół odstawienia, objawiające się między innymi bólem mięśni i bólem
stawów mogą wystąpić, jeśli dawka jest zmniejszana zbyt szybko po długotrwałym leczeniu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zaburzenia wydzielania hormonów płciowych skutkujące pojawieniem się nieregularnych krwawień
miesiączkowych lub brakiem krwawień miesiączkowych, wystąpieniem u kobiet owłosienia typu
męskiego (hirsutyzm), impotencją.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Opóźnienie gojenia się ran.

Postępowanie
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane wymienione jak i niewymienione w ulotce, należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Nie wolno przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem.

Jeśli wystąpią zaburzenia żołądka i jelit, ból pleców, ramion lub okolic stawu biodrowego, zaburzenia
psychiczne, zauważalne zmiany stężenia glukozy we krwi (pacjenci z cukrzycą) lub jakiekolwiek inne
zaburzenia, należy natychmiast skontaktować się lekarzem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można również zgłaszać podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Demezon

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.

Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Demezon

- Substancją czynną leku jest deksametazonu fosforan (w postaci deksametazonu sodu fosforanu).
  1 ml roztworu zawiera 8 mg deksametazonu fosforanu.
- Pozostałe składniki to: sodu edetynian, glikol propylenowy, sodu wodorotlenek, woda do
  wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Demezon i co zawiera opakowanie

Demezon dostępny jest w bezbarwnych ampułkach zawierających 2,5 ml lub 5 ml przezroczystego,
bezbarwnego lub prawie bezbarwnego roztworu do wstrzykiwań w tekturowym pudełku.

Wielkości opakowań:
1 ampułka po 2,5 ml roztworu.
1 lub 5 ampułek po 5 ml roztworu.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
SUN-FARM Sp. z o.o.
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki
tel. +48 22 350 66 69

Wytwórca
mibe GmbH Arzneimittel
Münchener Straße 15
06796 Brehna
Niemcy

SUN-FARM Sp. z o.o.
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Każda ampułka po 2,5 ml zawiera 20 mg deksametazonu fosforanu (w postaci deksametazonu sodu
fosforanu).
Każda ampułka po 5 ml zawiera 40 mg deksametazonu fosforanu (w postaci deksametazonu sodu
fosforanu).

Sposób podania:
Produkt leczniczy Demezon należy podawać w powolnym (trwającym 2-3 minuty) wstrzyknięciu
dożylnym lub infuzji, ale może być też podawany domięśniowo w przypadku gdy wystąpią trudności
z dostępem do żyły, ale krążenie krwi jest prawidłowe. Czas trwania leczenia zależy od wskazań.

W przypadku niedoczynności tarczycy lub marskości wątroby wystarczać mogą małe dawki lub może
być konieczne zmniejszenie dawki.

Wskazówki dotyczące przydatności roztworu
Tylko przezroczysty roztwór może zostać zastosowany. Zawartość ampułki jest przeznaczona tylko do
jednorazowego użytku. Jakąkolwiek ilość pozostałego roztworu do wstrzykiwań należy usunąć.

Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki rozcieńcza się w izotonicznym
roztworze chlorku sodowego lub 5% roztworze glukozy.

Warunki przechowywania:
Patrz punkt 5 „Jak przechowywać Demezon”.

Po otwarciu: zużyć natychmiast.

Po rozcieńczeniu w płynach infuzyjnych wykazano stabilność chemiczną i fizyczną przez 24 godziny
w temperaturze 25°C. Nie przechowywać w lodówce. Z przyczyn mikrobiologicznych produkt należy
zużyć natychmiast, chyba że metoda otwierania/rozcieńczania zapobiega możliwości zanieczyszczenia
drobnoustrojami. Jeśli produkt nie zostanie zużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania
odpowiada użytkownik.