Cytarabine Kabi roztw. do wstrz. i (lub) inf.(100 mg/ml) - fiolka 20 ml

Dożylnie (w postaci infuzji lub wstrzykiwań) jak i podskórnie. Leku nie podawać dokanałowo. Leczenie z zastosowaniem cytarabiny powinno zostać rozpoczęte przez lub po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w stosowaniu cytostatycznych preparatów. Indukcja remisji. Wielkość dawki oraz schemat dawkowania indukcyjnego różnią się w zależności od zastosowanego schematu leczenia. Leczenie ciągłe. W indukcji remisji w ciągłym leczeniu stosowano następujące schematy leczenia: 1 schemat - szybkie wstrzyknięcie - zazwyczaj dawka początkowa podawana przez 10 dni wynosi 2 mg/kg mc./dobę, należy codziennie sprawdzać liczbę komórek krwi; w przypadku braku działania przeciwbiałaczkowego oraz widocznej toksyczności, dawkę należy zwiększyć do 4 mg/kg/dobę i utrzymywać, aż do uzyskania reakcji na leczenie, bądź pojawienia się oczywistej toksyczności; u niemal wszystkich pacjentów może wystąpić toksyczność po stosowaniu powyższej dawki cytarabiny; 2 schemat - dawka 0,5-1,0 mg/kg mc./dobę może być podawana w infuzji trwającej do 24 h; u większości pacjentów wyniki uzyskane po jednogodzinnym wlewie były zadowalające; po 10 dniach dobowa dawka początkowa może być zwiększona do 2 mg/kg mc. z zastrzeżeniem toksyczności, leczenie z zastosowaniem powyższej dawki można kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności. Leczenie okresowe. Dawkę 3-5 mg/kg mc./dobę podaje się dożylnie przez 5 kolejnych dni, po 2-9 dniowej przerwie, podaje się kolejny cykl leczenia; leczenie należy kontynuować do wystąpienia remisji bądź toksyczności, pierwsze objawy poprawy czynności szpiku kostnego zgłoszono 7-64 dnia (średnio 28 dnia) od rozpoczęcia leczenia; jeśli po zastosowaniu właściwej próby klinicznej u pacjenta nie wystąpiły objawy toksyczności ani remisji, na ogół uzasadnione jest ostrożne podawanie większej dawki (stwierdzono, że pacjenci tolerują większe dawki, gdy cytarabina podawana jest w szybkim wstrzyknięciu dożylnym niż w powolnym wlewie). Leczenie podtrzymujące. Remisje wywołane przez cytarabinę, lub inne preparaty mogą być podtrzymane przez stosowanie cytarabiny we wstrzyknięciu dożylnym lub podskórnie w dawce 1 mg/kg mc. raz lub dwa razy w tygodniu. Szczególne grupy pacjentów. Wydaje się, że dzieci tolerują większe dawki niż dorośli, a jeśli jest podany zakres dawek, należy podać większą dawkę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek należy zmniejszyć dawkę. Cytarabina ulega dializie - leku nie należy podawać bezpośrednio przed lub po dializie. Brak jest danych sugerujących, że zmiana dawkowania jest uzasadniona u pacjentów w podeszłym wieku. Niemniej jednak, pacjent w podeszłym wieku nie toleruje toksyczności produktu leczniczego tak dobrze, jak pacjent młodszy, w związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na leukopenię, trombocytopenię i anemię, wywołane produktem leczniczym, a także gdy jest to wskazane, należy wdrożyć leczenie wspomagające.

U dorosłych w celu indukcji remisji ostrej białaczki szpikowej oraz u dorosłych i dzieci w celu indukcji remisji innych ostrych białaczek.

1. Co to jest Cytarabine Kabi i w jakim celu się go stosuje

• Cytarabine Kabi to lek stosowany u dorosłych i dzieci.

• Substancją czynną leku jest cytarabina, która należy do grupy leków znanych jako leki
  cytotoksyczne. Leki te są stosowane w leczeniu ostrych białaczek (raka krwi, gdy pacjent ma za
  dużo białych krwinek). Cytarabina zaburza rozwój komórek nowotworowych, które są później
  niszczone.

• Cytarabina jest także stosowana w celu wywołania i podtrzymania remisji białaczki.

• Wywołanie remisji jest intensywnym leczeniem mającym na celu cofnięcie objawów białaczki.
  Kiedy leczenie jest skuteczne, równowaga komórek we krwi pacjenta wraca do normalnego
  poziomu, a stan zdrowia pacjenta ulega poprawie. Ten okres cofnięcia się objawów choroby
  nazywa się remisją.

• Leczenie podtrzymujące jest łagodniejszym leczeniem mającym na celu utrzymanie remisji tak
  długo jak to możliwe. Małe dawki cytarabiny są stosowane w celu utrzymania białaczki pod
  kontrolą i powstrzymania jej ponownego rozszerzenia.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Cytarabine Kabi

Kiedy nie stosować leku Cytarabine Kabi
• jeśli pacjent ma uczulenie na cytarabinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6);

• jeśli z przyczyn innych niż nowotwór, liczba komórek krwi jest bardzo mała. Lekarz może
  zrezygnować z podania tego leku, jeśli u pacjenta występuje choroba nowotworowa niezłośliwa,
  z wyjątkiem obniżenia odporności;

• jeśli u pacjenta wystąpiły ciężkie objawy ze strony mózgu (encefalopatia) po radioterapii lub po
  leczeniu innym lekiem przeciwnowotworowym, takim jak metotreksat.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy zachować szczególną ostrożność:
• jeśli pacjent ma osłabioną czynność szpiku kostnego, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą
  kontrolą lekarską;
• podczas leczenia z zastosowaniem cytarabiny należy monitorować czynność wątroby i nerek. Jeśli
  przed leczeniem u pacjenta występowały zaburzenia czynności wątroby, cytarabinę należy podawać
  wyłącznie pod ścisłą kontrolą;
• jeśli pacjent został zaszczepiony bądź ma zostać zaszczepiony żywą bądź żywą atenuowaną
  szczepionką;
• cytarabina ogranicza w znacznym stopniu wytwarzanie krwinek w szpiku kostnym. Może to
  zwiększyć podatność na zakażenia lub krwawienia. Liczba komórek krwi może się zmniejszać
  przez okres do tygodnia po zakończeniu leczenia. Jeśli konieczne, lekarz będzie regularnie
  przeprowadzał badania krwi i szpiku kostnego;
• ciężkie, niekiedy zagrażające życiu działania niepożądane mogą wystąpić ze strony ośrodkowego
  układu nerwowego, jelita lub płuc;
• w trakcie leczenia stężenie kwasu moczowego (pokazuje, że komórki rakowe zostały zniszczone)
  we krwi może się zwiększyć (hiperurykemia). W razie potrzeby lekarz poinformuje, o potrzebie
  zastosowania leków kontrolujących stężenie kwasu moczowego we krwi.

Cytarabine Kabi a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie
lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować:
• jeśli pacjent stosuje leki zawierające 5-fluorocytozynę (lek stosowany w leczeniu zakażeń
  grzybiczych);
• jeśli pacjent przyjmuje leki zawierające digitoksynę lub betaacetylodigitoksynę, stosowane
  w leczeniu niektórych chorób serca;
• jeśli pacjent przyjmuje gentamycynę, antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych;
• jeśli pacjent stosuje leki zawierające cyklofosfamid, winkrystynę i prednizon, leki stosowane
  w leczeniu raka;
• jeśli pacjent stosuje cytarabinę w połączeniu z metotreksatem podawanym do kręgosłupa, gdyż
  zgłaszano przypadki bólu głowy, paraliżu, śpiączki i objawów podobnych do udaru u dzieci
  i młodych dorosłych, którym podawano dożylnie cytarabinę w połączeniu z metotreksatem
  podawanym dokanałowo.

Ciąża i karmienie piersią

Ciąża
Należy unikać zajścia w ciążę jeśli pacjentka lub jej partner leczeni są cytarabiną. W czasie stosowania
leku, zarówno kobiety jak i mężczyźni prowadzący aktywne życie seksualne, powinni stosować
skuteczne metody antykoncepcji w celu zapobiegania ciąży podczas leczenia. Należy skonsultować się
z lekarzem w przypadku podejrzenia ciąży, ponieważ cytarybina może powodować wady wrodzone.
Podczas leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego zakończeniu konieczne jest stosowanie skutecznych
metod antykoncepcji przez kobiety i mężczyzn leczonych cytarabiną.

Karmienie piersią
Z uwagi na możliwość szkodliwego działania cytarabiny na karmione piersią niemowlęta, należy
zaprzestać karmienia piersią przed rozpoczęciem leczenia.

Przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
W przypadku wystąpienia złego samopoczucia po zastosowaniu leku Cytarabine Kabi, nie należy
prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Cytarabine Kabi zawiera sód
Lek zawiera mniej niż l mmol (23 mg) soduna dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować Cytarabine Kabi

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza w postaci infuzji dożylnej (w postaci kroplówki) lub
wstrzyknięcia. Na podstawie stanu zdrowia pacjenta, lekarz zdecyduje o wielkości dawki oraz długości
leczenia.

Na podstawie stanu zdrowia oraz powierzchni ciała pacjenta, lekarz zdecyduje o wielkości dawki
cytarabiny oraz rodzaju leczenia, indukcyjne czy podtrzymujące. Lekarz obliczy powierzchnię ciała na
podstawie masy ciała i wzrostu pacjenta.

Regularne badania
Podczas leczenia należy regularnie przeprowadzać badania, w tym badania krwi. Lekarz poinformuje,
jak często należy je wykonać. Lekarz będzie regularnie badał:
• krew, aby sprawdzić, czy liczba komórek krwi nie zmniejszyła się do wielkości wymagającej
  leczenia;
• wątrobę - za pomocą badania krwi - w celu sprawdzenia, czy cytarabina nie wpływa niekorzystnie
  na funkcjonowanie wątroby;
• nerki - za pomocą badania krwi - w celu sprawdzenia, czy cytarabina nie wpływa niekorzystnie na
  funkcjonowanie nerek;
• stężenie kwasu moczowego we krwi - cytarabina może zwiększać stężenie kwasu moczowego we
  krwi. Inny lek może być podawany, jeśli stężenie kwasu moczowego jest za duże.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Cytarabine Kabi
Duże dawki mogą nasilić działania niepożądane, takie jak owrzodzenia jamy ustnej lub mogą
zmniejszać liczbę białych krwinek i płytek krwi (które pomagają w krzepnięciu krwi). Gdyby to
nastąpiło, konieczne może być podanie antybiotyku lub transfuzja krwi. Aby zmniejszyć dyskomfort
pacjenta z powodu owrzodzenia jamy ustnej, można zastosować odpowiednie leczenie.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast powiadomić lekarza lub pielęgniarkę w przypadku wystąpienia
któregokolwiek z poniższych objawów:
• reakcji alergicznej pod postacią nagłego świszczącego oddechu, trudności w oddychaniu,
  opuchnięcia powiek, twarzy, ust, wysypki lub swędzenia (szczególnie obejmującego całe ciało);
• uczucia zmęczenia i senności;
• objawów grypopodobnych, np. podwyższonej temperatury ciała, gorączki i dreszczy;
• częstszego powstawania siniaków lub większego krwawienia przy skaleczeniu. Są to objawy
  zmniejszonej liczby krwinek.

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić:
Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza
lub pielęgniarki.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
• zapalenie płuc, zakażenie (które może się nasilić i doprowadzić do niewydolności narządów);
• niewystarczająca produkcja lub spadek liczby czerwonych krwinek, białych krwinek lub płytek
  krwi;
• zapalenie lub owrzodzenie jamy ustnej, warg lub odbytu, nudności lub wymioty, biegunka, ból
  brzucha;
• zaburzenia czynności wątroby (widoczne w badaniach krwi);
• wypadanie włosów jest częste i może być nasilone. Włosy zwykle odrastają po zaprzestaniu terapii;
• wysypka skórna;
• zespół cytarabinowy, niekiedy po 6 – 12 godzinach od podania leku występują następujące
  działania niepożądane: ogólne złe samopoczucie z gorączką, bólem kości, mięśni i niekiedy klatki
  piersiowej, osutka plamisto-grudkowa, zapalenie spojówek. Jest to tzw. „zespół cytarabinowy”
  i można go leczyć;
• uczucie gorąca i stan podgorączkowy;
• nieprawidłowy wynik badań biopsji szpiku kostnego i rozmazu krwi.

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób):
• owrzodzenia skóry;
• nieprawidłowe, duże stężenie kwasu moczowego we krwi;
• trudności z połykaniem.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób):
• obecność torbieli w ścianie jelita;
• ciężkie zapalenie jelit;
• poważne zakażenie błony wyściełającej brzuch.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000
osób):
• nieregularne bicie serca;
• zapalenie gruczołów potowych.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• może wystąpić zakażenie lub zapalenie w miejscu wstrzyknięcia;
• utrata apetytu;
• bóle lub zawroty głowy, uczucie mrowienia, drżenia i drgawki, senność; ból lub swędzenie oczu;
• zapalenie osierdzia (zapalenie błony otaczającej serce);
• zapalenie żył (spowodowane zakrzepem);
• przyspieszony oddech, ból gardła, ból lub trudności w przełykaniu;
• zapalenie trzustki (ból w górnej części brzucha) często z towarzyszącymi nudnościami,
  wymiotami, zapaleniem lub wrzodami w przełyku, powodującymi zgagę i nudności;
• żółtaczka (zażółcenie skóry i białek oczu);
• zaczerwienienie skóry (podobne do oparzenia słonecznego), ból i drętwienie stawów, palców dłoni
  i stóp lub twarzy, opuchnięcie brzucha, nóg, kostek i stóp, uczucie mrowienia lub pieczenia,
  tkliwość i ucisk skóry, grube modzele na dłoniach i rękach, swędząca wysypka skórna, swędzenie
  lub piegi;
• trudności lub ból przy oddawaniu moczu. Krew w moczu lub zaburzenie czynności nerek
  (widoczne w badaniach krwi).

Działania niepożądane występujące po leczeniu dużymi dawkami leku:

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
• zaburzenia koncentracji, upośledzenie mowy, mimowolne ruchy mięśni lub trudności w
  kontrolowaniu ruchu mięśni, mimowolne ruchy gałek ocznych, ból głowy, splątanie, senność,
  zawroty głowy, itp., spowodowane zaburzeniami funkcjonowania mózgu;
• zakażenia oka, podrażnienie, ból i niewyraźne widzenie, utrata wzroku;
• ostry lub przeszywający ból w klatce piersiowej, nagromadzenie płynu w płucach.

Często występujące działania niepożądane (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób):
• złuszczanie skóry;
• zakażenia i zapalenia jelit, najczęściej występujące u dzieci.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• ropień wątroby i powiększenie wątroby;
• zmiany osobowości;
• śpiączka, drgawki, zaburzenia równowagi wynikające z uszkodzenia nerwów;
• szybkie bicie serca, zmniejszona czynność serca, duszność, zawroty głowy, opuchnięcie nóg,
  kostek, stóp i żył szyjnych (kardiomiopatia), które mogą być śmiertelne;
• krwawe wymioty lub krew w kale (martwica lub wrzód żołądka lub jelit), ból żołądka lub tkliwość
  (zapalenie otrzewnej), zakrzepica żył wątrobowych (zespół Budd-Chari’ego);
• uszkodzenie mięśni (rabdomioliza), brak miesiączki u kobiet w wieku produkcyjnym
  (amenorrhoea), brak plemników w spermie (azoospermia).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

5. Jak przechowywać Cytarabine Kabi

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze od 15°C do 25°C. Nie przechowywać w lodówce, nie zamrażać.

Nie stosować leku Cytarabine Kabi po upływie terminu ważności zamieszczonego na fiolce lub
pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Po otwarciu lek należy zużyć
natychmiast.

Cytarabine Kabi, roztwór do wstrzykiwań/ do infuzji, można rozcieńczyć przy użyciu następujących
roztworów: woda do wstrzykiwań, glukoza do infuzji dożylnej (5%) lub roztwór chlorku sodu do infuzji
dożylnej (0,9%).

Wykazano fizyko-chemiczną stabilność przez 8 dni w temperaturze poniżej 25°C.

Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeśli lek nie zostanie
wykorzystany niezwłocznie, za czas i warunki przechowywania po przygotowaniu odpowiedzialny jest
użytkownik. Czas ten nie może być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że
rekonstytucja i rozcieńczanie leku miało miejsce w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach
aseptycznych.

Nie stosować tego leku jeśli zauważy się, że roztwór nie jest przezroczysty i bezbarwny oraz jeśli
zawiera widoczne cząstki.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Cytarabine Kabi
- Substancją czynną leku jest cytarabina.
  Każdy ml roztworu zawiera 100 mg cytarabiny.
  Każda fiolka o pojemności 1 ml zawiera 100 mg cytarabiny.
  Każda fiolka o pojemności 5 ml zawiera 500 mg cytarabiny.
  Każda fiolka o pojemności 10 ml zawiera 1 g cytarabiny.
  Każda fiolka o pojemności 20 ml zawiera 2 g cytarabiny.

- Pozostałe składniki to: kwas solny, sodu wodorotlenek, woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda Cytarabine Kabi i co zawiera opakowanie
Lek jest w postaci klarownego i bezbarwnego roztworu do wstrzykiwań lub infuzji. Lek znajduje się
w klarownej, bezbarwnej, szklanej fiolce typu I zamkniętej korkiem z gumy bromobutylowej
i aluminiowym kapslem ze zrywalnym kapturkiem w kolorze: zielonym (2 ml), niebieskim (5 ml),
czerwonym (10 ml), żółtym (20 ml).

Opakowanie zawiera 1 fiolkę o pojemności odpowiednio 1 ml, 5 ml, 10 ml i 20 ml.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa

Wytwórca
Fresenius Kabi Oncology Plc.
Lion Court, Farnham Road
Bordon, Hampshire, GU35 0NF
Wielka Brytania

Fresenius Kabi Deutschland GmbH
Pfingstweide 53
61169 Friedberg
Niemcy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu
odpowiedzialnego:
Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
tel.: +48 22 345 67 89

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Belgia: Cytarabine Fresenius Kabi 100 mg/ml Oplossing voor injectie of infusie
Czechy: Cytarabin Kabi 100 mg/ml, Injekční a infuzní roztok
Dania: Cytarabin Fresenius Kabi
Estonia: Cytarabine Kabi
Hiszpania: Citarabina 100 mg/ml solución inyectable o para perfusión
Francja; Cytarabine Kabi 100 mg/ml, solution injectable ou pour perfusion
Węgry: Cytarabine Kabi 100 mg/ml oldatos injekció vagy infúzió
Irlandia: Cytarabine 100 mg/ml Solution for Injection or Infusion
Islandia: Cytarabin Fresenius Kabi 100 mg/ml stungulyf/innrennslislyf, lausn
Włochy: Citarabina Kabi
Łotwa: Cytarabine Kabi 100 mg/ml šķīdums injekcijām vai infūzijām
Malta: Cytarabine 100 mg/ml Solution for Injection or Infusion
Litwa: Cytarabine Kabi 100 mg/ml injekcinis/ infuzinis tirpalas
Holandia: Cytarabine Fresenius Kabi 100 mg/ml Oplossing voor injectie of infusie
Norwegia: Cytarabin "Fresenius Kabi" 100 mg/ml Injeksjons-/infusjonsvæske, oppløsning
Polska: Cytarabine Kabi
Portugalia: Citarabina Kabi
Rumunia: Citarabina Kabi 100 mg/ml soluţie injectabilă sau perfuzabilă
Szwecja: Cytarabin Fresenius Kabi 100 mg/ml injektions-/infusionsvätska, lösning
Słowacja; Cytarabin Kabi 100 mg/ml, injekčný a infúzny roztok,
Wielka Brytania: Cytarabine 100 mg/ml Solution for Injection or Infusion

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01.05.2019 r.

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Informacje dotyczące postępowania z lekiem

Do jednorazowego użytku.

Cytarabina jest przeznaczona wyłącznie do stosowania dożylnego lub podskórnego.

Rozcieńczony roztwór powinien być przezroczysty i bezbarwny oraz nie powinien zawierać
widocznych cząstek.

O ile pozwalają na to roztwór i opakowanie, leki przeznaczone do podawania pozajelitowego należy
przed podaniem obejrzeć, czy nie zawierają zanieczyszczeń (cząsteczek stałych) lub nie są
odbarwione.

Roztwór należy zniszczyć, jeżeli zawieracząstki stałelub zmienił zabarwienie.

Cytarabinę w postaci do wstrzykiwań można rozcieńczyć wodą do wstrzykiwań, glukozą do infuzji
dożylnej (5%) lub roztworem chlorku sodu do infuzji dożylnej (0,9%).

Badanie zgodności roztworu przeprowadzono w poliolefinowych workach infuzyjnych.

Stężenie, w którym wykazano fizyko-chemiczną stabilność cytarabiny wynosi 0,04 - 4 mg/ml.

Jeśli zaobserwowano krystalizację w wyniku narażenia na niskie temperatury, należy rozpuścić
kryształy podgrzewając do temperatury 55°C (nie dłużej niż przez 30 minut) i potrząsać aż do
rozpuszczenia kryształów. Przed użyciem, pozostawić do ostygnięcia do temperatury pokojowej.

Zawartość fiolki należy zużyć niezwłocznie po pierwszym otwarciu. Nie należy przechowywać
otwartych fiolek.

Płyny infuzyjne zawierające cytarabinę należy zużyć natychmiast.

Informacje dotyczące postępowania z lekami cytotoksycznymi

Podawanie:
Lek powinien być podawany przez lub pod ścisłym nadzorem wykwalifikowanego lekarza
doświadczonego w zakresie stosowania leków przeciwnowotworowych.

Przygotowanie (wytyczne):
1. Leki chemioterapeutyczne powinny być przygotowywane do podania wyłącznie przez osoby,
   które zostały przeszkolone w zakresie bezpiecznego przygotowywania leku.
2. Zabiegi, takie jak rozpuszczanie oraz przeniesienie do strzykawek powinny się odbyć wyłącznie
   w miejscu do tego wyznaczonym.
3. Personel wykonujący te czynności powinien nosić odpowiednie ubranie ochronne, rękawiczki
   oraz osłonę oczu.
4. Kobietom w ciąży zaleca się, aby unikały kontaktu z lekami chemioterapeutycznymi.

Skażenie:
W razie kontaktu leku ze skórą lub oczami, skażone miejsce należy przemyć obfitą ilością wody lub
roztworem soli fizjologicznej. W celu leczenia przemijającego pieczenia skóry można zastosować
niedrażniący krem. Jeżeli roztwór dostał się do oczu, konieczne jest zasięgnięcie porady medycznej.

W przypadku rozlania, osoby przygotowujące lek powinny nałożyć rękawiczki i zetrzeć rozlany płyn
za pomocą gąbki, która powinna znajdować się w miejscu do tego przeznaczonym. Powierzchnię
należy przemyć dwukrotnie wodą, a wszelkie roztwory i gąbki należy umieścić w worku i szczelnie go
zamknąć.

Usuwanie:
Strzykawki, pojemniki, materiały chłonne, roztwór oraz jakiekolwiek inne skażone materiały należy
umieścić w grubym plastikowym worku lub innym nieprzepuszczalnym pojemniku, po czym je spalić
w temperaturze 1100°C.

Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi
przepisami.