Cital

1. Cital co to jest
2. Dawkowanie preparatu
3. Możliwe skutki uboczne
4. Interakcje z alkoholem
5. Cital w ciąży
6. Cital a karmienie piersią
7. Środki ostrożności
8. Interakcje z innymi lekami

Cital co to jest

Cital to lek antydepresyjny. Dostępny jest wyłącznie na receptę i nie podlega refundacji. Preparat ma postać tabletek powlekanych o zawartości 20 mg substancji czynnej. W sprzedaży dostępne są opakowania zawierające 30 oraz 60 sztuk.

Lek Cital należy do grupy selektywnych neuronalnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Substancję czynną preparatu stanowi bromowodorek cytalopramu (citalopram). Jego działanie polega na nasileniu przekaźnictwa serotoninowego w mózgu, co jest możliwe dzięki zwiększeniu pozakomórkowej zawartości serotoniny w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Właściwości citalopramu sprawiają, że jest to substancja o największej selektywności działania pośród klinicznie stosowanych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny. Co ważne, nie wykazuje on jednocześnie istotnego wpływu na wychwyt zwrotny noradrenaliny i dopaminy oraz nie wpływa hamująco na monoaminooksydazę.

Pierwsze widoczne efekty terapii Cital w postaci poprawy objawów depresji obserwowane są najczęściej już w 1-2 tygodniu kuracji. Maksymalne działanie leku u pacjentów jest osiągane zazwyczaj w 5-6 tygodniu leczenia. Substancja czynna po przyjęciu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, a jej maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po upływie od 2 do 4 godzin od podania. Spożywanie pokarmów nie wpływa istotnie na prawidłowe wchłanianie leku.

Pełny skład preparatu

1 tabletka powlekana Cital zawiera 20 mg cytalopramu w postaci cytalopramu bromowodorku.
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, glicerol 85%, krospowidon, kroskarmeloza sodowa, stearynian magnezu.
Otoczka: Opadry II: hypromeloza 2910 6cP, makrogol 3000, laktoza jednowodna, triacetyna, tytanu dwutlenek (E171).

Wskazania do stosowania

Lek wskazany jest dla pacjentów, u których konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego w przebiegu depresji, jak też w profilaktyce nawrotów zaburzeń depresyjnych. Tabletki Cital stosuje się także w terapii zaburzeń lękowych z napadami lęku, przebiegających z agorafobią lub bez niej.

Kiedy nie stosować tego leku

Preparat nie może być stosowany u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na jego substancję czynną zawartą lub zastosowane substancje pomocnicze.

Przeciwwskazaniem do terapii jest również obecne lub niedawne przyjmowanie inhibitorów MAO. Preparatów tych nie można stosować łącznie. Rozpoczęcie kuracji lekiem antydepresyjnym Cital jest możliwe po upływie 14 dni od zakończenia terapii nieodwracalnymi inhibitorami MAO, a w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO należy zastosować się do informacji zawartych w ulotce konkretnego preparatu. Z kolei rozpoczęcie terapii inhibitorami MAO jest możliwe po upływie 7 dni od ostawienia citalopramu.

Preparatu nie należy przyjmować jednocześnie z linezolidem. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy możliwy jest dostęp do sprzętu umożliwiającego ścisłe monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi.

Wśród przeciwwskazań znajdują się także wydłużenie odstępu QT, wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT oraz stosowanie leków, które powodują wydłużenie odcinka QT.

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie Cital jest zawsze ustalane przez lekarza prowadzącego. Tabletki należy przyjmować doustnie. Dobowa dawka zależy od przyczyny rozpoczęcia terapii i wynosi najczęściej od 10 do 40 mg.

Preparat można zażywać o dowolnej porze dnia. Posiłki nie mają wpływu na jego proces wchłaniania i efekty działania.

W przypadku stosowania jako lek na depresję u pacjentów dorosłych najczęściej zaleca się dawkę 20 mg raz na dobę. W wyjątkowych przypadkach lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu jej do 40 mg na dobę. Efekty leczenia osiągane są najczęściej po upływie od 2 do 4 tygodni przyjmowania citalopramu. Aby zapobiec nawrotom depresji, terapię należy kontynuować przez długi czas. Najczęściej zaleca się stosować lek przez 6 miesięcy od momentu ustąpienia objawów choroby. Leczenie podtrzymujące w przypadku pacjentów z nawracającą depresją jednobiegunową może trwać nawet kilka lat.

W terapii zaburzeń lękowych z napadami leku u dorosłych zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej 10 mg na dobę. Po 7 dniach stosowania dawkę zazwyczaj zwiększa się do 20 mg na dobę. Na podstawie indywidualnej reakcji na leczenie w uzasadnionych przypadkach ilość leku można zwiększyć do maksymalnie 40 mg na dobę. Maksymalne efekty terapii citalopramem u pacjenta obserwowane są po upływie około 3 miesięcy. Działanie leku utrzymuje się podczas leczenia podtrzymującego.

Szczególne grupy pacjentów

Szczególną grupą pacjentów są osoby w podeszłym wieku. Zaleca się u nich stosowanie dobowych dawek w wysokości od 10 do 20 mg, przy czym 20 mg jest dawką maksymalną.

Modyfikacja postępowania farmakologicznego zalecana jest również wśród osób, u których stwierdzono łagodne lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby. Ci pacjenci powinni rozpocząć terapię od dawki 10 mg raz na dobę i kontynuować jej przyjmowanie przez pierwsze 2 tygodnie. W tym czasie niezbędne jest obserwowanie indywidualnej reakcji pacjenta na lek. Jeśli zachodzi taka konieczność, dawkę dobową można zwiększyć maksymalnie do 20 mg.

W ciężkich zaburzeniach czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność podczas wdrażania i kontynuowania terapii, jak również w trakcie zwiększania dawki początkowej.

Łagodne oraz umiarkowane zaburzenia czynności nerek nie wymagają zazwyczaj modyfikacji standardowego dawkowania.

Jeżeli u pacjenta, który ma zostać poddany terapii lekiem Cital występuje spowolniony metabolizm z udziałem cytochromu CYP2C19, to przez pierwsze 2 tygodnie leczenia należy stosować dawkę 10 mg raz na dobę. Następnie, na podstawie obserwacji indywidualnej reakcji pacjenta na lek, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 mg w ciągu doby.

Odstawienie preparatu

Nie należy samodzielnie decydować o zaprzestaniu stosowania tabletek. Decyzję o zakończeniu terapii podejmuje lekarz. Najczęściej zaleca się wówczas stopniowe zmniejszanie dawki przez kilka tygodni.

Zbyt radykalne odstawienie tabletek Cital może doprowadzić do wystąpienia objawów odstawienia, takich jak: zawroty głowy, zaburzenia snu (bezsenność lub intensywne marzenia senne, koszmary senne), zaburzenia czucia, uczucie kłucia, pobudzenie bądź lęk, nudności, wymioty, splątanie, drżenie, intensywne pocenie się, biegunka, bóle głowy, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, zaburzenia widzenia, drażliwość.

Możliwe skutki uboczne

Terapia środkami farmakologicznymi może u niektórych pacjentów wywoływać pojawienie się efektów ubocznych. Różnią się one częstością występowania i charakterem. W przypadku leku antydepresyjnego Cital skutki uboczne bardzo często obejmują: zaburzenia snu (senność oraz bezsenność), bóle głowy, uczucie suchości w jamie ustnej, nudności, nadmierne pocenie się.

Wśród często zgłaszanych dolegliwości niepożądanych znajdują się: zmniejszenie apetytu, spadek masy ciała, obniżone libido, pobudzenie, lęk, nerwowość, stan splątania, zaburzenia orgazmu (u kobiet), drżenie, parestezje, nieprawidłowe marzenia senne, zawroty głowy, szumy uszne, zaburzenia uwagi, intensywne ziewanie, wymioty, biegunka, zaparcia, wzmożone swędzenie, bóle stawów, bóle mięśni, impotencja, zaburzenia wytrysku, uczucie zmęczenia.

Niezbyt często pojawiają się skutki uboczne takie jak: zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, depersonalizacja, agresja, mania, omamy, omdlenia, rozszerzone źrenice, zaburzenia rytmu serca, w tym bradykardia lub tachykardia, łysienie, pokrzywka, wysypka, plamica, reakcje nadwrażliwości na światło, obrzęk, zatrzymanie moczu, nadmierne krwawienie u kobiet.

Rzadko zgłaszane są następujące skutki uboczne Cital: drgawki, dyskinezy, hiponatremia, krwawienia, zaburzenia smaku, stan zapalny wątroby, gorączka.

Ponadto u pacjentów występowały także inne działania niepożądane, jednak na podstawie dostępnych danych nie można wskazać ich częstości występowania. Objawy te obejmowały: małopłytkowość, hiperkalcemię, reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość, zaburzenia w prawidłowym wydzielaniu hormonu antydiuretycznego, napady paniki, niepokój ruchowy, bruksizm, myśli lub zachowania samobójcze, drgawki, zespół serotoninowy, zaburzenia pozapiramidowe, zaburzenia ruchu, zaburzenia widzenia, akatyzję, wydłużenie odcinka QT w badaniu EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie ortostatyczne, krwawienia z przewodu pokarmowego (także krwotok odbytniczy), krwawienia z nosa, zaburzenia wyników badań czynnościowych wątroby, wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy, plamienie międzymiesiączkowe u kobiet,  priapizm oraz mlekotok u mężczyzn.

W grupie pacjentów po 50 roku życia, którzy przyjmują jednocześnie SSRI lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, stwierdzono podwyższone ryzyko występowania złamań kości. Dotychczas przyczyna powstania takiego ryzyka nie jest znana.

Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zdarzały się przypadki, w których odnotowano wydłużenie odstępu QT oraz komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym również częstoskurcz komorowy wielokształtny. Zaobserwowano, że dolegliwości te dotyczyły w większym stopniu kobiet oraz pacjentów, u których występowała hipokaliemia, wydłużenie odcinku QT lub inne  choroby.

Interakcje z alkoholem

Nie stwierdzono, by połączenie Cital z alkoholem prowadziło do wystąpienia interakcji farmakodynamicznych lub farmakokinetycznych. Mimo to spożywanie alkoholu w trakcie przyjmowania citalopramu jest niezalecane.

Cital w ciąży

U kobiet ciężarnych nie zaleca się stosowania leku. Wyjątek stanowią sytuacje, w których terapia jest bezwzględnie konieczna. Przed podjęciem decyzji o zastosowaniu Cital w ciąży należy dokonać dokładnej oceny oczekiwanych korzyści dla matki oraz potencjalnego ryzyka.

Jeżeli kobieta w późnym okresie ciąży przyjmowała citalopram, konieczna jest dokładna obserwacja noworodka. U dziecka mogą bowiem wystąpić dolegliwości, takie jak:

• zespół zaburzeń oddechowych,
• sinica,
• bezdech,
• drgawki,
• trudności z przyjmowaniem pokarmu,
• wahania ciepłoty ciała,
• wymioty,
• hipoglikemia,
• zaburzenia napięcia mięśniowego (nadmierne lub obniżone),
• drżenie,
• nadreaktywność,
• drażliwość,
• nerwowość,
• letarg,
• senność,
• trudności w zasypianiu,
• ciągły płacz.

Skutki uboczne przyjmowania leku przez matkę występują u noworodka zazwyczaj do 24 godzin po urodzeniu. Ponadto z badań wynika, że stosowanie SSRI w ciąży, szczególnie w III trymestrze, może podwyższać prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodków.

W przypadku rozpoznania ciąży nie należy zbyt gwałtownie odstawiać leku.

Cital a karmienie piersią

Wiadomo, że substancja czynna zawarta w leku przenika do pokarmu kobiecego, jednak jej ilość jest niewielka. Przyjmuje się, że dziecko karmione piersią otrzymuje wraz z pokarmem ok. 5% przyjmowanej przez matkę dawki dobowej, liczonej w mg na kilogram masy ciała. U dzieci karmionych piersią nie zaobserwowano żadnych niepożądanych skutków związanych z przyjmowaniem przez matkę preparatu bądź efekty te były nieznaczne. Jednocześnie w ulotce zaznaczono, że dotychczas zebrane dane nie pozwalają jednoznacznie określić potencjalnego zagrożenia dla dziecka, dlatego też zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności stosując Cital w trakcie karmienia piersią.

Środki ostrożności

Depresja jest chorobą, w przebiegu której u pacjenta mogą występować myśli samobójcze, samookaleczenia, a nawet samobójstwa. Ustępują one pod wpływem leczenia, jednak należy pamiętać, że do poprawy stanu pacjenta nie dochodzi od razu. W początkowym okresie przyjmowania tabletek Cital konieczna jest dokładna obserwacja chorego ze względu na podwyższone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych. Regularne monitorowanie stanu osoby przyjmującej lek pozwali na bieżąco ocenić aktualny stan pacjenta. Po uzyskaniu pełnej remisji prawdopodobieństwo wyrządzenia sobie krzywdy wyraźnie spada.

Szczególne środki ostrożności należy zachować u osób, u których prowadzona jest równolegle terapia w związku z innymi zaburzeniami psychicznymi lub gdy depresja charakteryzuje się ciężkim przebiegiem.

Przed wdrożeniem kuracji konieczne jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu chorobowego, podczas którego uwagę należy zwrócić na występujące w przeszłości zachowania samobójcze. Zaleca się również obserwowanie pacjenta, co w wielu przypadkach pozwala wychwycić pewne zachowania i postawy, które mogą wiązać się ze zwiększoną skłonnością do samookaleczania czy myśli samobójczych. W razie pojawienia się niepokojących objawów należy poddać pacjenta uważnej ocenie, zwłaszcza w przypadku osób poniżej 25 roku życia.

W procesie leczenia należy zachować szczególną ostrożność na początku kuracji oraz każdorazowo po zmianie dawki preparatu. W obu sytuacjach pacjent powinien być dokładnie obserwowany, zwłaszcza gdy został zakwalifikowany do grupy podwyższonego ryzyka.

Preparatu nie zaleca się stosować u dzieci i młodzieży. W badaniach klinicznych prowadzonych u pacjentów poniżej 18 roku życia zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych, jak próby lub myśli samobójcze, niż w grupie przyjmującej placebo. Ponadto u osób nieletnich częściej pojawiała się wrogość w postaci zachowań buntowniczych, nasilonej agresji i przejawów gniewu. Jeżeli mimo wszystko stan kliniczny pacjenta skłania do rozpoczęcia terapii lekiem Cital, to należy zachować ostrożność oraz obserwować, czy chory nie przejawia postaw świadczących o ryzyku samookaleczenia lub prób samobójczych. Nie są dostępne dane odnośnie długotrwałego podawanie leku osobom niepełnoletnim. które pozwalają ocenić bezpieczeństwo terapii, wpływ na prawidłowy rozwój poznawczy, wzrastanie, dojrzewanie i rozwój zachowania.

Ostrożność należy zachować również w przypadku terapii pacjentów w podeszłym wieku i osób ze zdiagnozowanymi chorobami czynnościowymi nerek lub wątroby.

U niektórych osób leczonych z powodu zespołu lęku napadowego obserwowano nasilenie objawów lękowych na początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, jednak ta reakcja mijała najczęściej do 2 tygodni od chwili rozpoczęcia terapii. Zaleca się, aby w tej grupie pacjentów rozpocząć leczenie od niższej dawki początkowej w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia niepożądanego nasilenia stanów lękowych.

W trakcie przyjmowania preparatów SSRI w rzadkich przypadkach u pacjentów występowała hiponatremia. Najprawdopodobniej była to reakcja związana z nieprawidłowościami w zakresie wydzielania hormonu antydiuretycznego i zazwyczaj ustępowała po zakończeniu leczenia. Na podstawie prowadzonych obserwacji sformułowano przypuszczenie, że większe prawdopodobieństwo wystąpienia hiponatremii dotyczy kobiet w podeszłym wieku.

U pacjentów, u których obserwuje się objawy akatyzji należy dokładnie przeanalizować zasadność zwiększenia dawki, gdyż może okazać się szkodliwe.

Jeżeli u chorego rozpoczyna się faza maniakalna, konieczne jest przerwanie terapii. Citalopram należy odstawić także w przypadku, gdy u pacjenta wystąpią drgawki.

Zaleca się zachowanie środków ostrożności u osób ze zdiagnozowaną padaczką. W przypadku gdy choroba ma charakter niestabilny, należy unikać stosowania preparatu. Stabilna padaczka wymaga monitorowania stanu pacjenta. Jeżeli wystąpi nasilenie częstości ataków drgawkowych, należy zrezygnować z dalszej kuracji lekiem.

U pacjentów chorujących na cukrzycę, zastosowanie środków antydepresyjnych może mieć istotny wpływ na kontrolę glikemii. Konieczne jest monitorowanie stężenia cukru, a w razie konieczności należy dostosować dawkowanie insuliny lub doustnych środków przeciwcukrzycowych do indywidualnej sytuacji pacjenta.

Nie zaleca się łączenia leku z preparatami charakteryzującymi się działaniem serotoninergicznym, w szczególności sumatryptanem lub innymi tryptanami, oksytryptanem, tramadolem lub tryptofanem. Jeżeli wystąpią objawy charakterystyczne dla zespołu serotoninowego przyjmowanie Cital musi zostać natychmiast przerwane. Konieczne jest również włączenie leczenia objawowego.

Stosowanie tabletek antydepresyjnych może wywołać wystąpienie nieprawidłowych krwawień. Dlatego też konieczne jest zachowanie ostrożności, jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie leki, których substancja czynna ma wpływ na czynność płytek krwi lub gdy składniki tych preparatów zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia. Ostrożność musi zostać zachowana u osób, u których w wywiadzie stwierdzono problemy z zaburzeniami krzepnięcia krwi.

Doświadczenie kliniczne odnośnie stosowania terapii elektrowstrząsami podczas przyjmowania leków z grupy SSRI jest niewielkie. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności.

Łączenie preparatów roślinnych zawierających ziele dziurawca oraz cytalopramu jest przeciwwskazane.

U pacjentów, u których zdiagnozowana została psychoza pod wpływem leczenia epizodów depresyjnych może dochodzić do nasilenia objawów psychotycznych.

Przyjmowanie preparatu u niektórych osób może wywołać wydłużenie odstępu QT lub  wystąpienia zaburzeń rytmu serca, w tym również wielokształtny częstoskurcz komorowy. W związku z tym należy zachować ostrożność podając lek osobom ze znaczną bradykardią, pacjentom po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego oraz pacjentom, u których występuje nieskompensowana niewydolność serca.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać stężenia elektrolitów w organizmie pacjenta. Występowanie zaburzeń takich jak hipokaliemia i hipomagnezemia zwiększa ryzyko występowania złośliwych arytmii.

Jeżeli podczas wywiadu u pacjenta stwierdzono ustabilizowaną chorobę serca, to przed wdrożeniem preparatu należy wykonać badanie EKG serca. Jeśli w trakcie terapii pojawią się objawy zaburzeń rytmu serca, to konieczne jest przerwanie leczenia oraz wykonanie kontrolnego badania EKG.

Podczas wywiadu chorobowego należy poinformować lekarza o wszystkich współistniejących chorobach. Rozpoznanie jaskry oraz jaskry z zamkniętym kątem przesączania wymaga zachowania szczególnej ostrożności.

Ze względu na zawartość laktozy leku nie powinno stosować się u pacjentów, u których występuje rzadka dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp, a także zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje z innymi lekami

Cital może wchodzić w interakcję z innymi preparatami leczniczymi. Ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, nawet tych, które dostępne są bez recepty.

Nie należy jednocześnie stosować citalopramu wraz inhibitorami MAO. Dotyczy to także selegiliny, jeśli jest przyjmowana w dawkach wyższych niż 10 mg na dobę. Ponadto tabletki na depresję Cital nie mogą być podawane pacjentom przez 14 dni od chwili zakończenia kuracji nieodwracalnymi inhibitorami MAO. W przypadku odwracalnych inhibitorów MAO konieczne jest sprawdzenie zaleceń ChPL dla danego preparatu. Ograniczenia dotyczą także wdrażania terapii inhibitorami MAO po zakończeniu przyjmowania citalopramu. W tym wypadku należy zachować odstęp 7 dni pomiędzy poszczególnymi kuracjami. Jednoczesne podanie obu substancji może skutkować pojawieniem się objawów charakterystycznych dla zespołu serotoninowego. Zalecenia te powinny być bezwzględnie stosowane, ponieważ zaobserwowano przypadki, w których na skutek połączenia SSRI i inhibitorów MAO dochodziło do ciężkich reakcji organizmu, kończących się także zgonem pacjenta.

Niektóre z leków, ze względu na ich addytywne właściwości, nie powinny być stosowane łącznie z preparatem Cital. Wśród nich znajdują się:

• preparaty wydłużające odcinek QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA oraz III,
• leki przeciwpsychotyczne, do których należą m.in. pochodne fenotiazyny, haloperydol oraz pimozyd,
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
• wybrane preparaty przeciwbakteryjne, jak sparfloksacyna, moksyfloksacyna oraz podawana dożylnie erytromycyna, pentamidyna,
• przeciwmalaryczne środki farmakologiczne, szczególnie halofantryna,
• niektóre z leków przeciwhistaminowych, jak np. astemizol lub mizolastyna.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania citalopramu z litem lub tryptofanem. Zaleca się, aby regularnie kontrolować stężenie litu we krwi pacjenta.

U pacjentów, u których jednocześnie stosowano leki charakteryzujące się działaniem serotoninergicznym, jak np. tramadol lub sumatryptan zauważono, że może dochodzić do nasilania działań związanych z przekaźnictwem 5-HT. Dlatego też nie powinno się łączyć kuracji lekiem Cital z agonistami receptorów 5-HT, w szczególności z sumatryptanem lub innymi tryptanami.

Jednoczesne stosowanie z lekami, w składzie których znajduje się ziele dziurawca może powodować nasilenie działań niepożądanych.

Środki ostrożności należy zachować podczas stosowania leku u osób przyjmujących preparaty przeciwzakrzepowe lub leki, które wpływają na czynność płytek krwi, jak niesteroidowe leki przeciwzapalne, kwas acetylosalicylowy, tyklopidyna, dipirydamol, a także inne środki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia. Wśród tych ostatnich wskazuje się m.in. atypowe leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz fenotiazyny.

Zachowanie ostrożności wymagane jest również w przypadku jednoczesnego przyjmowania leków, powodujących hipokaliemię oraz hipomagnezemię, ponieważ ich stosowanie może prowadzić do występowania złośliwych arytmii.

Leki z grupy SSRI wpływają na obniżenie progu drgawkowego, w związku z czym konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi na stan pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inne preparaty o działaniu obniżającym próg drgawkowy. Wśród tego typu środków farmakologicznych znajdują się m.in. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne SSRI, neuroleptyki (np. tioksanteny, butyrofenony, fenotiazyny), tramadol, meflochina i bupropion.