Cirrus

1. Cirrus co to jest
2. Dawkowanie Cirrus
3. Skutki uboczne leku
4. Interakcje z alkoholem
5. Cirrus w ciąży i okresie laktacji
6. Środki ostrożności
7. Interakcje z innymi lekami

Cirrus co to jest

Cirrus jest lekiem stosowanym w zwalczaniu objawów występującej u pacjenta alergii. Ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu i sprzedawany jest w opakowaniach po 14 sztuk. Cirrus nie jest dostępy bez recepty, nie podlega również refundacji.

Preparat jest połączeniem leku przeciwhistaminowego z sympatykomimetykiem. Zawiera 2 substancje czynne - dichlorowodorek cetyryzyny o natychmiastowym uwalnianiu oraz chlorowodorek pseudoefedryny o przedłużonym uwalnianiu.

Zawarta w leku cetyryzyna ma działanie przeciwalergiczne. W dawce 10 mg 1-2 razy na dobę powoduje zatrzymanie późnej fazy rekrutacji komórek zapalnych w skórze oraz spojówkach, do czego dochodzi u osób z chorobami atopowymi po kontakcie z alergenem. W dawce 30 mg na dobę hamuje napływ eozynofili w płynie z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego w późnej fazie skurczu oskrzeli, co jest wywołane narażeniem na alergen wziewny u osób chorujących na astmę. Pseudoefedryna działa obkurczająco na naczynia krwionośne, tym samym zmniejszając przekrwienie błony śluzowej nosa.

Informacja ważna przed badaniami: Preparat może wpływać na wyniki badań alergicznych. Dlatego też zaleca się jego odstawienie minimum 3 dni przed planowanymi skórnymi testami alergicznymi.

Skład preparatu

1 tabletka Cirrus zawiera 5 mg dichlorowodorku cetyryzyny oraz 120 mg chlorowodorku pseudoefedryny.
Substancje pomocnicze w warstwie o natychmiastowym uwalnianiu: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Substancje pomocnicze w warstwie o przedłużonym uwalnianiu: hypromeloza, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.
Otoczka Opadry Y-1-7000 white: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 400.

Wskazania do stosowania

Tabletki Cirrus przeznaczone są do wykorzystywania w leczeniu objawów sezonowego oraz całorocznego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Preparat należy stosować wtedy, gdy oprócz działania przeciwalergicznego wymagane jest zmniejszenie przekrwienia błony śluzowej nosa.

Wskazania stanowią szczególnie towarzyszące alergii:

• przekrwienie błony śluzowej nosa,
• kichanie,
• wodnista wydzielina z nosa,
• swędzenie nosa,
• świąd spojówek.

Przeciwwskazania

Tabletki na katar Cirrus nie mogą być wykorzystywane w leczeniu wszystkich pacjentów. Preparatu nie należy podawać osobom, u których stwierdzono nadwrażliwość na jakikolwiek jego składnik, a także na efedrynę, piperazynę lub jej pochodne. Wśród przeciwwskazań znajdują się również niektóre schorzenia:

• ciężkie nadciśnienie tętnicze,
• ciężka postać choroby niedokrwiennej serca,
• ciężka niewydolność nerek,
• niewyrównana nadczynność tarczycy,
• ciężkie zaburzenia rytmu serca,
• obecność guza chromochłonnego rdzenia nadnerczy,
• jaskra i podwyższone ciśnienie śródgałkowe,
• zatrzymanie moczu,
• udar mózgu w wywiadzie, a także zwiększone ryzyko wystąpienia udaru krwotocznego mózgu.

Ponadto preparat nie może być przyjmowany łącznie z dihydroergotaminą i inhibitorami MAO, jak również przez 2 tygodnie po zakończeniu ich przyjmowania.

Nie należy stosować Cirrus u dzieci, które nie ukończyły 12 roku życia. Ograniczenie to wynika z zawartości pseudoefedryny i braku dostępności badań o bezpieczeństwie i skuteczności w tej grupie wiekowej.

Dawkowanie Cirrus

Lek przeznaczony jest dla dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia. Tabletki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. Nie można ich rozdrabniać ani gryźć. Zaleca się przyjmowanie dawek w trakcie posiłków lub pomiędzy nimi. Pewne znaczenie ma tutaj zawartość tłuszczu w diecie. Mimo, że posiłki wysokotłuszczowe nie zmieniają biodostępności żadnej z substancji czynnych, to po ich zjedzeniu maksymalne stężenie cetyryzyny w osoczu jest niższe oraz występuje później.

Zalecane dawkowanie Cirrus wynosi 1 tabletkę 2 razy dziennie - rano i wieczorem. Lek należy stosować wyłącznie podczas występowania objawów i nie dłużej niż przez 2-3 tygodnie. Gdy na skutek leczenia objawy staną się mniej intensywne, można kontynuować terapię samą cetyryzyną.

Szczególne grupy pacjentów

U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby lub nerek zachodzi konieczność zmniejszenia standardowej dawki do 1 tabletki raz w ciągu doby.

Przedawkowanie

Nie należy przekraczać zalecanej dobowej ilości preparatu, ponieważ cetyryzyna przyjmowana w wyższych dawkach może wywierać wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Jeżeli dojdzie do przedawkowania Cirrus należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Wśród symptomów ostrego przedawkowania znajdują się: biegunka, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy, złe samopoczucie, zatrzymanie moczu, rozszerzenie źrenic, przyspieszenie akcji serca, zaburzenia rytmu serca, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, bezdech, uspokojenie, utrata przytomności, sina barwa skóry, zapaść sercowo-naczyniowa, omamy, bezsenność, drżenia, drgawki. Może wystąpić psychoza toksyczna z omamami i urojeniami. Ponadto znaczne przekroczenie dopuszczalnej dawki leku może bezpośrednio zagrażać zdrowiu i życiu pacjenta. Objawy takie jak zaburzenia rytmu serca, zapaść krążeniowa, śpiączka i niewydolność oddechowa mogą doprowadzić do zgonu.

Pominięcie dawki

W przypadku, gdy pacjent zapomni o zażyciu tabletki, nie powinien jej uzupełniać przez stosowanie dawki podwójnej.

Skutki uboczne leku

Jak w przypadku każdego leku, tak również podczas stosowania preparatu Cirrus mogą wystąpić działania niepożądane. Pacjenci często zgłaszali pojawianie się następujących dolegliwości:

• nerwowość,
• bezsenność,
• zawroty głowy pochodzenia błędnikowego,
• zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego,
• bóle głowy,
• senność,
• tachykardia,
• suchość błony śluzowej jamy ustnej,
• astenia,
• wymioty.

Niezbyt często zgłaszano występowanie efektów ubocznych w postaci pobudzenia lub niepokoju.

Rzadko skutki uboczne Cirrus obejmują: reakcje nadwrażliwości (w tym także wstrząs anafilaktyczny), omamy, drgawki, drżenia, zaburzenia rytmu serca, bladość skóry, nadciśnienie tętnicze, wymioty, zaburzenia czynności wątroby (objawiające się zwiększeniem aktywności aminotransferaz, wystąpieniem fosfatazy alkalicznej, gamma-glutamylotransferazą czy zwiększonym poziomem bilirubiny), suchość skóry, wysypkę, intensywną potliwość, pokrzywkę i dyzurię, czyli bolesne lub utrudnione oddawanie moczu.

W ulotce wskazane zostały także objawy zgłaszane bardzo rzadko, takie jak: zaburzenia psychotyczne, zaburzenia smaku, incydenty mózgowo-naczyniowe, zapaść krążeniowa, niedokrwienne zapalenie jelita grubego, wysypka polekowa, obrzęk naczynioruchowy.

Dotychczas wymienione skutki uboczne uszeregowane zostały ze względu na częstość występowania, jednak w przypadku niektórych działań niepożądanych nie można jednoznacznie określić prawdopodobieństwa wystąpienia. Z nieznaną częstością zgłaszano: zaburzenia akomodacji oka, niewyraźne widzenie, rozszerzenie źrenic, ból oka, osłabienie widzenia, światłowstręt, kołatanie serca, duszności, ostrą uogólnioną osutkę krostkową, zaburzenia erekcji.

Interakcje z alkoholem

W ulotce leku w omawianych środkach ostrożności zaznaczono, że połączenie Cirrus a alkohol wymaga zachowania rozwagi. Spożywany alkohol, podobnie jak leki hamujące czynność ośrodkowego układu nerwowego, może pogłębiać hamowanie czynności układu nerwowego ośrodkowego lub pogarszać sprawność psychofizyczną. Ponadto jeśli Cirrus stosowany jest łącznie z preparatami hamującymi ośrodkowy układ nerwowy, to po spożyciu alkoholu może dojść do dodatkowego osłabienia umiejętności reagowania, obniżenia sprawności umysłowej i spadku koncentracji.

Cirrus w ciąży i okresie laktacji

Nie zaleca się stosowania leku Cirrus w ciąży. Tabletek nie należy również przyjmować w trakcie karmienia piersią. Wiadomo, że zarówno cetyryzyna, jak i pseudoefedryna przenikają do mleka kobiecego, a wraz z nim do organizmu dziecka.

Środki ostrożności

Choroby towarzyszące

Pacjenci u których zdiagnozowana została rzadka dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy bądź zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować preparatu ze względu na zawartość laktozy.

Zawarta w leku pseudoefedryna sprawia, że w niektórych przypadkach konieczne jest zachowanie szczególnych środków ostrożności podczas stosowania leku. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu Cirrus należy stosować rozważnie u osób z:

• cukrzycą,
• nadczynnością tarczycy,
• nadciśnieniem tętniczym,
• tachykardią i zaburzeniami rytmu serca,
• chorobą niedokrwienną serca,
• umiarkowaną niewydolnością nerek,
• umiarkowaną niewydolnością wątroby,
• u pacjentów w podeszłym wieku.

W wywiadzie chorobowym należy zwrócić uwagę na występowanie schorzeń, w przebiegu których nie można stosować leków cholinolitycznych. Należą do nich m.in. rozrost gruczołu krokowego lub utrudnione opróżnianie pęcherza moczowego. Jeśli pacjent na nie choruje, to przyjmowanie preparatu Cirrus wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności.

Bardzo ważną kwestią wymagającą ostrożnego podawania leku są czynniki ryzyka zwiększające prawdopodobieństwo wystąpienia udaru krwotocznego. W ulotce leku wskazano, że obejmują one jednoczesne stosowanie:

• leków wpływających na zwężenie naczyń krwionośnych, jak np. pergolid, bromokryptyna, lizuryd, ergotamina lub kabergoliny,
• innych preparatów, które redukują przekrwienie błony śluzowej nosa, bez względu na to, czy podawane są doustnie czy donosowo, jak np. fenylefryna, fenylopropanolamina czy efedryna.

Wystąpienie u pacjenta skurczu naczyń krwionośnych oraz wzrost ciśnienia tętniczego krwi istotnie zwiększają prawdopodobieństwo udaru krwotocznego mózgu.

Pseudoefedryna posiada właściwości zwężające naczynia krwionośne, dlatego konieczne jest zachowanie ostrożności u osób, u których występuje zwiększone ryzyko stanów nadkrzepliwości (np. w związku z chorobą zapalną jelit). Jeśli podczas terapii lekiem Cirrus u pacjenta pojawią się nagłe bóle brzucha, krwawienie z odbytu lub inne objawy, które są charakterystyczne dla rozwoju niedokrwiennego zapalenia jelita grubego, konieczne jest natychmiastowe odstawienie tabletek oraz zasięgnięcie porady lekarza.

Zachowanie ostrożności podczas stosowania tabletek jest wymagane również u osób ze zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym, jeżeli przyjmują jednocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne, ponieważ NLPZ wraz z efedryną mogą wpływać na podwyższenie ciśnienia krwi.

Ryzyko nadużywania

Pseudoefedryna ma właściwości pobudzające ośrodkowy układ nerwowy. Zdarzały się przypadki jej nadużywania. Stosowanie większych dawek Cirrus od zalecanych może skutkować wpływem cetyryzyny - drugiej substancji czynnej - na ośrodkowy układ nerwowy. 

Zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych

Uwaga! Pacjenci planujący prowadzenie pojazdów, obsługę urządzeń w ruchu oraz wykonywanie czynności potencjalnie niebezpiecznych powinni obserwować reakcję swojego organizmu na lek i nie przekraczać zalecanej dawki. U niektórych osób preparat może powodować skutki uboczne wpływające na zdolność koncentracji. Jeżeli wystąpią działania niepożądane takie jak senność, należy zrezygnować z prowadzenia pojazdów i innych czynności wymagających sprawności motorycznej. Ponadto łączenie leku z alkoholem lub innymi środkami oddziałującymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy może pogłębiać zaburzenia koncentracji.

Interakcje z innymi lekami

Podczas badań nad lekiem nie wykazano istotnych interakcji pomiędzy zawartą w nim cetyryzyną, a cymetydyną, erytromycyną, ketokonazolem, azytromycyną, antypiryną, pseudoefedryną, diazepamem, glipizydem, teofiliną. Na skutek wielokrotnego podania teofiliny w dawce 400 mg na dobę łącznie z cetyryzyną zauważono niewielkie obniżenie klirensu cetyryzyny. Podanie w tym samym czasie cetyryzyny oraz ketokonazolu lub makrolidów nie powodowało występowania istotnych klinicznie zmian w badaniu EKG serca.

Z jakimi środkami farmakologicznymi nie łączyć tego leku?

Zawarty w tabletkach Cirrus chlorowodorek pseudoefedryny należy do aminów sympatykomimetycznych. Substancje te wchodzą w interakcje z inhibitorami MAO. Połączenie preparatów może doprowadzić do wystąpienia przełomu nadciśnieniowego. Ponadto inhibitory MAO charakteryzują się długim okresem działania, dlatego też interakcja może wystąpić nawet do 15 dni po zakończeniu ich przyjmowania.

Połączenie pseudoefedryny z glikozydami nasercowymi, np. digitoksyną lub digoksyną, może wywołać ekotopowe zwiększenie aktywności układu bodźcoprzewodzącego serca. Należy unikać ich przyjmowania podczas zażywania Cirrus.

Pacjenci stosujący te tabletki nie powinni przyjmować dihydroergotaminy.

Przy jakich połączeniach należy zachować ostrożność?

Ostrożność powinna zostać zachowana w przypadku, gdy pacjent przyjmuje jednocześnie niektóre inne leki. Należą do nich preparaty sympatykomimetyczne, które wpływają na zmniejszenie przekrwienia błony śluzowej nosa, obniżają łaknienie lub wykazują działanie psychostymulujące. Mogą one wzmacniać działanie preparatu na układ krążenia.

Ponadto środki ostrożności należy zachować podczas jednoczesnego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, środków przeciwnadciśnieniowych, leków hamujących czynność ośrodkowego układu nerwowego i glikozydów nasercowych, jak np. digoksyna lub digitoksyna.

Aminy sympatykomimetyczne mogą osłabiać działanie leków przeciwnadciśnieniowych blokujących receptory β-adrenergiczne oraz działających na układ współczulny, jak rezerpiny, guanetydyny czy metylodopy.

Przy jednoczesnym stosowaniu cetyryzyny w dawce 10 mg na dobę oraz rytonawiru podawanego wielokrotnie w dawce 600 mg 2 razy na dobę zaobserwowano, że ekspozycja organizmu na cetyryzynę zwiększyła się o ok. 40%, a ekspozycja na rytonawir zmniejszyła się nieznacznie.

Podczas terapii skojarzonej pseudoefedryną oraz linezolidem w niektórych przypadkach zauważono wzrost ciśnienia tętniczego u pacjentów, którzy dotychczas nie mieli problemów z podwyższonym ciśnieniem.

Szybkość wchłaniania pseudoefedryny zwiększa się podczas stosowania preparatów zobojętniających sok żołądkowego oraz inhibitorów pompy protonowej. Z kolei jednoczesne przyjmowanie kaolin zmniejsza tempo wchłaniania substancji.

Stosowanie leku łącznie z halogenowanymi preparatami do znieczulenia ogólnego może wywoływać bądź nasilać już występujące komorowe zaburzenia rytmu serca.