Asertin

Asertin co to jest?

Asertin to lek przeciwdepresyjny - inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Dostępny jest wyłącznie na receptę. Na rynku znajdują się dwie dawki preparatu:

• 50 mg,
• 100 mg.

Substancją czynną leku jest sertralina. Powoduje ona zahamowanie procesu wychwytu zwrotnego serotoniny - neuroprzekaźnika, który bierze udział w komunikacji pomiędzy neuronami. Lek wydłuża czas działania serotoniny bezpośrednio w synapsie oraz czas pobudzenia komórki odbierającej serotoninę. W efekcie impulsy nerwowe są wysyłane częściej i występuje podwyższona stymulacja komórek zależnych od serotoniny.

Pełny skład preparatu

1 tabletka powlekana Asertin zawiera 50 mg lub 100 mg sertraliny w postaci chlorowodorku.
Pozostałe składniki: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, powidon K30, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian, talk, glikol propylenowy, tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza 6, hypromeloza 15 (tylko w Asertin 100).

Wskazania do stosowania

Na co stosować lek Asertin? Preparat jest wykorzystywany w leczeniu:

• dużych epizodów depresyjnych oraz w profilaktyce nawrotów epizodów dużej depresji,
• lęku napadowego przebiegającego z agorafobią lub bez,
• zespołu lęku społecznego,
• zespołu stresu pourazowego,
• zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnuch.

Zazwyczaj lek przepisywany jest osobom dorosłym, jednak w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnuch może być stosowany również u dzieci i młodzieży od 6 do 17 roku życia. 

Kiedy nie stosować tego leku

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie Asertin ustalane jest przez lekarza, który wskazuje dawkę w oparciu o indywidualną sytuację pacjenta. Zazwyczaj stosuje się 1 tabletkę raz na dobę o stałej porze - rano lub wieczorem. Asertin można przyjmować niezależnie od posiłków.

Kiedy zaczyna działać Asertin? Jak w przypadku większości leków z grupy SSRI efekty działania mogą być widoczne upływie ok 10-14 dni od czasu zastosowania skutecznej dawki. Najczęściej potrzeba 2-3 tygodni aby można było zaobserwować  poprawę stanu pacjenta. Zdarza się, że okres ten wynosi nawet kilka tygodni.

Szczególne grupy pacjentów

U osób z zaburzeniami czynności wątroby nie zaleca się stosowania leku, ponieważ nie ma wystarczających danych klinicznych, które potwierdzałyby bezpieczeństwo terapii w tej grupie pacjentów.

U pacjentów chorujących na cukrzycę podczas przyjmowania Asertin konieczne może być dostosowanie dawek zażywanych doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny.

Odstawienie preparatu

Odstawienie Asertin nie może odbywać się nagle. Zbyt szybkie przerwanie terapii może skutkować pojawieniem się objawów odstawiennych, takich jak zawroty głowy, zaburzenia snu, zaburzenia czucia, pobudzenie, niepokój lub objawy ze strony układu pokarmowego. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia, intensywność oraz czas utrzymywania się zależą od długości leczenia oraz wysokości dawki, jaka była stosowana.

Przyjęcie większej ilości leku od zalecanej

Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Jeśli dojdzie do przyjęcia zbyt dużej dawki, to należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub udać do najbliższego szpitala. U osób, u których doszło do przedawkowania Asertin występowały objawy takie jak:

• senność,
• dolegliwości ze strony układu pokarmowego - nudności, wymioty,
• przyspieszona akcja serca,
• pobudzenie,
• drżenie,
• zawroty głowy,
• utrata przytomności.

Możliwe skutki uboczne

Asertin, jak każdy lek może u niektórych pacjentów wywoływać działania niepożądane. Najczęstszym skutkiem ubocznym terapii są nudności.

Bardzo często podczas badań nad sertraliną zgłaszano: bezsenność, senność, zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie, suchość w jamie ustnej, nudności, biegunki, zaburzenia wytrysku.

Często pojawiały się: depresja, depersonalizacja, lęk, koszmary senne, bruksizm, nerwowość, pobudzenie, zaburzenia koncentracji, zaburzenia smaku, zapalenie gardła, zwiększony apetyt, jadłowstręt, ziewanie, spadek libido, bóle mięśni, drżenie, parestezje, hipertonia, zaburzenia widzenia, szumy uszne, bóle w klatce piersiowej, kołatanie serca, uderzenia gorąca, bóle brzucha, wymioty, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, wysypka, nadmierna potliwość, zaburzenia czynności seksualnych, zaburzenia wzwodu.

Niezbyt często zdarzały się: złe samopoczucie, omamy, euforyczny nastrój, zaburzenia myślenia, apatia, amnezja, zaburzenia mowy, drgawki, mimowolne skurcze mięśni, hiperkineza, zaburzenia koordynacji, osłabienie czucia, migrena, położeniowe zawroty głowy, dreszcze, gorączka, astenia, wzmożone pragnienie, zakażenia górnych dróg oddechowych, nieżyt nosa, skurcz oskrzeli, duszności, krwawienia z nosa, ból ucha, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, nagłe zaczerwienienie skóry, spadek lub wzrost masy ciała, zapalenie przełyku, dysfagia, guzy krwawnicowe w układzie pokarmowym, ślinotok, zaburzenia języka, odbijanie ze zwracaniem treści żołądkowej, zimne poty, plamica, łysienie, pokrzywka, suchosć skóry, obrzęk oczodołowy, bóle pleców, osłabienie mięśni, tiki mięśniowe, choroba zwyrodnieniowa stawów, zatrzymanie moczu, wielomocz, częstomocz, potrzeba oddawania moczu w nocy, zaburzenia mikcji, krwawienia z pochwy, zaburzenia czynności seksualnych u kobiet.

Rzadko odnotowywano u pacjentów: zaburzenia konwersyjne, zaburzenia psychotyczne, agresję, paranoje, wyobrażenia samobójcze, lunatyzm, uzależnienie od leku, śpiączkę, choreostazę, dyskinezę, zaburzenia czucia, przeczulicę, hipercholesterolemię, hiperglikemię, zawał serca, bradykardię, zaburzenia sercowe, niedokrwienie obwodowe, skurcz kratani, niedotlenienie, hiperwentylację, świst krtaniowy, dysfonię, czkawkę, powiększenie węzłów chłonnych, nowotwory, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie uchyłków jelita, smoliste stolce, obecność krwi w kale, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenia języka, zapalenie języka, owrzodzenia ust, zaburzenia zębów, zaburzenia czynności wątroby, zapalenia ucha środkowego, jaskrę, ubytki pola widzenia, podwójne widzenie, zaburzenia wydzielania łez, światłowstręt, krwawienia do przedniej komory oka, rozszerzenie źrenic, zapalenie skóry, pęcherzowe zapalenie skóry, wysypka grudkowa, nieprawidłowa struktura włosów, nieprawidłowy zapach skóry, zaburzenia kości, przepuklina, obniżenie tolerancji lekowej, zwłóknienie w miejscu wstrzyknięcia, zaburzenia chodu, zdarzenia niemożliwe do oceny, spadek aktywności aminotransferazy alaninowej, wzrost aktywności aminotransferazy asparaginowej, nieprawidłowości nasienia, nietrzymanie moczu, skąpomocz, opóźnione oddawanie moczu, przedwczesny wytrysk, krwotok miesiączkowy, mlekotok, zanikowe zapalenie sromu i pochwy, upławy, zapalenie żołędzi i napletka, bolesny wzwód prącia.

Ponadto z nieznaną częstością obserwowano: koszmary senne, intensywne sny, myśli i zachowania samobójcze, zaburzenia ruchowe, omdlenia, objawy zespołu serotoninowego, akatyzję, niepokój psuchoruchowy, hiponatremię, nieprawidłowe krwawienia, zapalenie wątroby, żółtaczkę, niewydolność wątroby, zapalenie trzustki, zaburzenia widzenia, reakcje anafilaktyczne, reakcje alergiczne, alergie, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy, reakcje skórne, martwicę naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, świąd, wrażliwość na światło, obrzęk obwodowy, skurcze mięśni, nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, leukopenię, małopłytkowość, zaburzenia czynności płytek krwi, podwyższone stężenie cholesterolu w surowicy krwi, hiperprolaktynemię, niedoczynność tarczycy i zespół nadmiernego wydzielania hormonu ADH, bóle stawów, ginekomastię, nieregularne miesiączki.

Środki ostrożności

U osób chorujących na padaczkę nie zaleca się stosowania preparatu, chyba, że lekarz oceniając stan pacjenta uzna włączenie terapii sertraliną za całkowicie niezbędne. U pacjentów tych należy zwrócić szczególną uwagę na epizody napadów padaczkowych, a jeśli wystąpią, trzeba natychmiast skonsultować się z lekarzem, gdyż konieczne może się okazać odstawienie leku.

U osób ze zdiagnozowana manią, zaleca się, aby podczas terapii znajdowały się pod stałą kontrolą lekarza, aby można było zakończyć leczenie przed wystąpieniem fazy maniakalnej.

W przypadku pacjentów ze stwierdzoną schizofrenią zaobserwowano, że lek może nasilić objawy psychotyczne.

Pacjenci, u których wdrożono lek z powodu występujących myśli samobójczych, muszą w pierwszym etapie leczenia pozostać pod ścisłą kontrolą lekarza. Na początku lecenia zdiagnozowanej depresji może dojść do prób targnięcia się na własne życie. Szczególnie, gdy są to pacjenci, którzy nie ukończyli jeszcze 25 roku życia.

Lek może być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. W innych przypadkach nie jest zalecany, ponieważ nie jest do końca poznany wpływ preparatu na wzrost dziecka, prawidłowe dojrzewanie oraz rozwój poznawczy i zachowania, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu. U dzieci, u których konieczne jest rozpoczęcie terapii należy regularnie monitorować ich stan, rozwój oraz ewentualne występowanie myśli i zachowań samobójczych, gdyż jest to grupa wiekowa najbardziej podatna na występowanie tego typu zachowań.

U pacjentów, którzy przyjmują na stałe leki przeciwzakrzepowe, preparaty mające wpływ na czynność płytek krwi lub inne leki, których działanie związane jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia, u pacjentów ze skazą krwotoczną, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować stan pacjenta.

Interakcje z alkoholem

W ulotce leku zaznaczono, że nie należy łączyć Asertin z alkoholem. Alkohol może niekorzystnie wpływać na prawidłowe wchłanianie leku, nasilać bądź osłabiać jego działanie, a także wpływać na częstotliwość wystąpienia działań niepożądanych.

Asertin w ciąży

Stosowanie leku u kobiet ciężarnych należy skonsultować z lekarzem, który oceni ryzyko związane z wystąpieniem wad rozwojowych płodu lub problemami w trakcie ciąży przez pryzmat oczekiwanych korzyści, jakie przyniesie ze sobą leczenie matki. Terapia lekiem Asertin, głównie w ostatnim trymestrze może podwyższać ryzyko wystąpienia u noworodka ciężkiego zaburzenia, tzw. przetrwałego nadciśnienia płucnego. U dziecka występuje wówczas przyspieszony oddech oraz sine zabarwienie skóry. Do wystąpienia objawów dochodzi najczęściej w przeciągu 24 godzin od urodzenia. Zaleca się, aby pacjentki przyjmujące Asertin korzystały ze skutecznej metody antykoncepcji.

Asertin a karmienie piersią

Substancja czynna zawarta w leku przenika do mleka kobiecego. Dopuszcza się możliwość kontynuowania terapii u kobiet karmiących, jednakże tylko wtedy, gdy jest to rozwiązanie absolutnie konieczne. Jednocześnie, w opinii lekarzy preparat Asertin 50 oraz 100, substancja czynna zawarta w leku przenika do mleka matki w niewielkim stopniu, stosowanie leków z grupy SSRI jest stosunkowo bezpieczne dla dziecka. Jedynie w przypadku niewielkiego odsetka niemowląt karmionych przez kobiety przyjmujące preparaty z sertraliną zaobserwowano działania niepożądane u niemowląt. Jednocześnie zaznacza się, że brak jest wystarczających danych dotyczących odległych skutków sertraliny na późniejsze zdrowie dzieci.