Alprox

Alprox co to jest?

Alrpox to lek na zaburzenia lękowe wydawany na receptę. Ma postać tabletek o trzech wielkościach dawki:

• 0,25 mg,
• 0,5 mg,
• 1 mg.

Żaden wariant preparatu nie podlega refundacji.

Substancją czynną zastosowaną w Alprox jest alprazolam - pochodna benzodiazepiny oddziałująca na ośrodkowy układ nerwowy. Alprazolam wykazuje działanie przeciwlękowe i uspokajające. Ponadto ma właściwości nasenne, przeciwdrgawkowe i rozluźniające mięśnie.

Pełny skład preparatu

1 tabletka zawiera odpowiednio 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg alprazolamu.
Substancje pomocnicze: skrobia kukurydziana, laktoza jednowodna, żelatyna, magnezu stearynian.

Wskazania do stosowania

Lek przeznaczony jest dla pacjentów powyżej 18 roku życia cierpiących na silne zaburzenia lękowe, które są bardzo uciążliwe lub nawet utrudniają normalne funkcjonowanie. Szczegółowe wskazania to leczenie:

• lęku panicznego, tj. zaburzeń lękowych z napadami lęku;
• objawowe lęku.

Kiedy nie stosować tego leku

Pewne stany i choroby towarzyszące sprawiają, że przyjmowanie Alprox jest przeciwwskazane. Preparatu nie mogą stosować pacjenci, u których występuje:

• nadwrażliwość na jakikolwiek składnik preparatu;
• ciężka niewydolność oddechowa;
• bezdech senny;
• miastenia (nużliwość mięśni);
• ciężka niewydolność wątroby.

Stosowanie Alprox u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat również nie jest zalecane, ponieważ u pacjentów młodocianych nie określono bezpieczeństwa i skuteczności terapii.

Dawkowanie preparatu

Tabletki należy zażywać doustnie, a szczegółowe dawkowanie Alprox ustala lekarz prowadzący. Poniżej znajdują się ogólne zalecenia w zależności od przyczyny podania.

W leczeniu lęku panicznego, tj. zaburzeń lękowych z napadami lęku na początku terapii zaleca się stosować 0,5 mg – 1 mg leku 1 raz na dobę przed snem. Następnie należy indywidualnie dostosować dawkę podtrzymującą na podstawie potrzeb pacjenta i jego reakcji na leczenie. Zwiększanie dawki trzeba przeprowadzić ostrożnie, podnosząc ilość alprazolamu o maksymalnie 1 mg co 3-4 dni. Zalecana dawka podtrzymująca to 3 mg – 6 mg leku na dobę w podziale na 3-4 dawki, jednak zdarzają że przypadki, gdy konieczne jest stosowanie nawet do 10 mg leku dziennie w 2 dawkach podzielonych.

Objawowe leczenie lęku należy rozpocząć od stosowania 3 razy na dobę 0,25 mg - 0,5 mg leku. Następnie konieczne jest ustalenie dawki podtrzymującej indywidualnie dla każdego pacjenta. Zaleca się, by w leczeniu podtrzymującym stosować 0,5 mg - 3 mg alprazolamu na dobę w dawkach podzielonych.

Czas leczenia

Pacjent podczas terapii powinien być regularnie badany, by lekarz mógł ocenić, czy dalsze leczenie jest konieczne. Czas stosowania Alprox włącznie z okresem odstawienia powinien być nie dłuższy niż 8-12 tygodni. Zaleca się, by leczenie trwało najkrócej, jak to możliwe.

Zakończenie terapii

Kończąc terapię należy stopniowo zmniejszać przyjmowaną dawkę – maksymalnie o 0,5 mg alprazolamu co każde 3 dni. Takie postępowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych i/lub efektu z odbicia, jakie mogą się pojawić po odstawieniu Alprox. Ich ryzyko zwiększa się, jeśli leczenie jest zakończone nagle. 

Możliwe objawy odstawienne alprazolamu obejmują: zaburzenia snu, wzmożony lęk, napięcie, niepokój ruchowy, zdenerwowanie, splątanie, bóle głowy, bóle mięśniowe. W szczególnie ciężkich przypadkach możliwe są również: derealizacja, depersonalizacja, drgawki i omamy, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, zwiększona ostrość słuchu, nadwrażliwość na hałas i kontakt fizyczny.

Szczególne grupy pacjentów

Mniejsze dawki leku zaleca się stosować u osób:

• cierpiących na przewlekłą niewydolność oddechową – z uwagi na możliwość wystąpienia depresji oddechowej;
• w podeszłym wieku – z powodu zwiotczającego mięśnie działania leku, co niesie zwiększone prawdopodobieństwo urazów w wyniku upadków;
• z niewydolnością wątroby i/lub nerek,
• szczególnie wrażliwych na leczenie.

Pacjentom w podeszłym wieku, chorym na niewydolność wątroby i/lub nerek lub szczególnie wrażliwym na alprazolam zarówno na początku terapii, jak i w leczeniu podtrzymującym zaleca się dawkę Alprox 0,25 mg 2 lub 3 razy na dobę. Jeśli okaże się to konieczne, można stopniowo zwiększyć przyjmowaną ilość leku Należy przy tym pamiętać, że maksymalna dawka w leczeniu lęku panicznego to 4,5 mg na dobę w podziale na kilka dawek.

Możliwe skutki uboczne

Tak jak w przypadku innych środków farmakologicznych, tak również podczas stosowania tego leku mogą pojawić się działania niepożądane. Zazwyczaj skutki uboczne Alprox występują na początku leczenia i przemijają wraz z jego kontynuacją lub po obniżeniu dawki.

Bardzo często zgłaszano następujące efekty uboczne: depresja, senność, zmęczenie, uspokojenie, zawroty głowy, bóle głowy, drażliwość, zaburzenia pamięci, zaburzenia mowy, słaba koordynacja ruchów oraz niemożność stania (ataksja), suchość w jamie ustnej, zaparcia.

Często obserwowano: lęk, nerwowość, bezsenność, nadmierną senność, skrajne zmęczenie, trudności w koncentracji, splątanie, dezorientację, drżenia, zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji ruchowej, spadek ostrości wzroku, spadek apetytu, spadek lub wzrost masy ciała, nudności, wymioty, wzrost lub zwiększenie libido, zaburzenia seksualne, zapalenie skóry.

Niezbyt często pojawiały się: omamy, mania, amnezja, pobudzenie, gniew, osłabienie siły mięśniowej, nieregularne miesiączki, nietrzymanie moczu.

Szczególnie niebezpieczna dla pacjenta może być obrzęk naczynioruchowy, który zgłaszano z nieznaną częstością. Jeśli pojawią się jakiekolwiek z niżej wymienionych objawów, należy jak najszybciej odstawić lek i uzyskać pomoc medyczną:

• utrudnione oddychanie i pokrzywka;
• problemy z przełykaniem;
• obrzęk języka, warg, gardła lub twarzy.

Podczas terapii należy zachować ostrożność, ponieważ może rozwinąć się uzależnienie od alprazolamu (fizyczne oraz psychiczne).

Środki ostrożności

Szczególna ostrożność podczas terapii jest zalecana, jeśli u pacjenta stwierdzono:

• okresowy bezdech śródsenny,
• nieprawidłowości w funkcjonowaniu wątroby lub nerek,
• jaskrę z wąskim kątem przesączania lub czynniki ryzyka jej wystąpienia,
• nadużywanie środków farmakologicznych, narkotyków lub alkoholu w wywiadzie.

Stosowanie Alprox może powodować uzależnienie fizyczne oraz psychiczne. Prawdopodobieństwo rozwoju uzależnienia dotyczy szczególnie tych osób, które mają skłonność do nadużywania środków farmakologicznych lub alkoholu i jest tym wyższe, im większe są przyjmowane przez pacjenta dawki oraz dłuższy jest czas leczenia.

Po kilku tygodniach regularnego przyjmowania Alprox działanie nasenne preparatu może ulec osłabieniu.

W leczeniu podstawowym ciężkiej depresji oraz psychoz Alprox, tak jak i inne benzodiazepiny, nie wykazuje skuteczności. Jeśli pacjent choruje na ciężką depresję z towarzyszącym lękiem lub wykazuje skłonności samobójcze, to zachodzi u niego ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych. Osoby te muszą być prawidłowo monitorowane, a monoterapia benzodiazepinami nie jest dla nich odpowiednim leczeniem.

U osób z ciężką niewydolnością wątroby lek jest przeciwwskazany, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia encefalopatii.

U dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia stosowanie preparatu jest niewskazane, ponieważ nie jest u nich znane bezpieczeństwo ani skuteczność przyjmowania alprazolamu.

W tabletkach znajduje się laktoza – z tego powodu lek nie jest wskazany do stosowania u osób cierpiących na nietolerancję galaktozy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór laktazy typu Lapp.

Interakcje z alkoholem

Łączenie Alprox z alkoholem jest zabronione. Picie alkoholu wzmacnia uspokajające działanie alprazolamu i może również spowodować sumowanie się depresyjnego wpływu obu substancji na ośrodkowy układ nerwowy. Potencjalnie takie działanie może mieć nawet śmiertelny skutek.

Interakcje z innymi lekami

Niektóre leki stosowane łącznie z benzodiazepinami powodują nasilenie hamującego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Do tej grupy należą środki:

• uspokajające,
• nasenne,
• przeciwpsychotyczne,
• przeciwdepresyjnye,
• przeciwpadaczkowe,
• znieczulające,
• narkotyczne leki przeciwbólowe,
• leki przeciwhistaminowe o właściwościach uspokajających.

Należy zachować ostrożność łącząc alprazolam z:

• narkotycznymi lekami przeciwbólowymi - terapia skojarzona może zwiększać ryzyko psychicznego uzależnienia, ponieważ może wywołać u pacjenta euforię;
• lekami upośledzającymi funkcjonowanie układu oddechowego, np. z opioidami - szczególnie u starszych pacjentów;
• dezypraminą, digoksyną lub imipraminą – lek zmniejsza klirens tych substancji, przez co ich stężenie w osoczu może wzrastać;
• klozapiną – zachodzi podwyższone prawdopodobieństwo zatrzymania akcji serca i oddechu;
• lekami hamującymi enzymy cytochromu P450 (CYP3A4), np. azolami przeciwgrzybiczymi, cymetydyną, dekstropropoksyfenem, diltiazemem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, fluoksetyną, fluwoksaminą, inhibitorami proteaz HIV, makrolidami (np. erytromycyną, troleandomycyną), nefezodonem, sertraliną – powodują one obniżenie klirensu alprazolamu i mogą nasilać działanie leku, dlatego też podczas terapii skojarzonej zaleca się zmniejszenie dawkowania Alprox;
• preparatami indukującymi CYP3A4, np. fenytoiną, karbamazepiną, ryfampicyną oraz środkami zawierającymi dziurawiec zwyczajny – takie preparaty mogą osłabiać działanie alprazolamu przez obniżanie stężenia leku w osoczu.

Nie zaobserwowano, by lek wchodził w interakcje z disulfiramem lub propranololem lub zmieniał stężenie warfaryny w osoczu krwi.

Alprox w ciąży

Jeśli istnieją wyraźne wskazania do terapii, to stosowanie leku u kobiet ciężarnych jest możliwe. Pacjentka musi wówczas dokładnie przestrzegać dawkowania i innych zaleceń lekarza. Na postawie badań kohortowych stwierdzono, że przyjmowanie benzodiazepin w I trymestrze ciąży nie powoduje wzrostu ryzyka wystąpienia ciężkich wad rozwojowych u płodu, jednak nie można wykluczyć podwyższonego ryzyka rozszczepu w rejonie jamie ustnej. W II i III trymestrze ciąży duże dawki benzodiazepin wywołują u płodu obniżenie aktywności ruchowej oraz wahania rytmu serca.

W razie konieczności stosowania leku pod koniec ciąży pacjentka powinna przyjmować możliwie jak najniższe dawki, a noworodka po narodzinach należy uważnie obserwować. W zaawansowanej ciąży przyjmowanie nawet niewielkich dawek Alprox lub innego leku z alprazolamem może spowodować u noworodka zespół wiotkiego dziecka, którego objawy są co prawda odwracalne, ale mogą utrzymywać się przez okres od 1 do 3 tygodni. Na zespół wiotkiego dziecka składają się hipotonia osiowa oraz trudności ze ssaniem powodujące spowolnienie przyrostu masy ciała. Kilka dni po narodzinach u malucha może wystąpić również zespół odstawienny, którego objawy obejmują pobudzenie, drżenie i nadpobudliwość. Z kolei stosowanie większych dawek leku może spowodować u noworodka wystąpienie hipotermii, depresji oddechowej lub bezdechu.

Jeżeli pacjentka stosująca Alprox planuje rozpocząć starania o dziecko lub podejrzewa, że mogła zajść w ciążę, powinna skonsultować się z lekarzem.

Alprox a karmienie piersią

Podczas karmienia piersią nie należy stosować tego leku. Niewielkie ilości substancji czynnej alprazolamu przenikają do mleka kobiecego.

Dystrybutor na terenie Polski: Orion Pharma Poland Sp. z o.o.