Kiła (znana także pod nazwą syfilis) jest ogólnoustrojową, przewlekłą chorobą zakaźną, przenoszoną drogą płciową. Objawy są niespecyficzne, co czasem utrudnia wykrycie, a nieleczona choroba może prowadzić do groźnych powikłań, ponieważ czyni spustoszenie w narządach wewnętrznych, m.in w układzie sercowo-naczyniowym, wątrobie, nerkach, atakuje też oczy, skórę, stawy i kości.
Przyczyną choroby jest krętek blady - bakteria wywołująca syfilis. Kiła to choroba zakaźna, najczęściej do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu seksualnego, ale do zakażenia może dojść także poprzez łożysko matki.

Spis treści:

  1. Co to jest kiła?
  2. Kiedy wykonać badanie na kiłę?
  3. Kiła jakie badania krwi
  4. Przygotowanie do badania na kiłę
  5. Wyniki badania na kiłę

Co to jest kiła?

Kiła jest chorobą weneryczną o charakterze przewlekłym. Wywołuje ją bakteria krętek blady (Treponema pallidum). Do zakażenia dochodzi w wyniku wniknięcia bakterii przez uszkodzoną skórę, błony śluzowe, łożysko lub krew. Rozróżnia się dwa rodzaje choroby: nabytą oraz wrodzoną.

Jak zaraża kiła?

Nabyta to najczęściej wynik kontaktu seksualnego z osobą zakażoną krętkiem. Kiła wrodzona natomiast związana jest z faktem, że bakterie krętka mogą przenikać przez łożysko i prowadzić do zakażenia płodu.


Ponadto do zakażenia może dojść w trakcie porodu. Gdy noworodek przechodzi przez kanał rodny kobiety zakażonej, może dojść do przeniesienia Treponema pallidum na dziecko. Choroba u kobiet ciężarnych może powodować wiele problemów, łącznie z poronieniem czy przedwczesnym porodem. 

Pierwsze objawy kiły

Badania zlecane są przez lekarza, jeżeli zachodzi podejrzenie, że pacjent mógł zostać zarażony. Badanie przesiewowe wykonuje się także m.in. u dawców krwi lub narządów oraz u kobiet w ciąży (w pierwszym trymestrze oraz przed porodem, badaniu powinien być poddany także partner kobiety).

Objawy choroby zależą od stadium kiły, zmieniają się w czasie, są niecharakterystyczne, czasem któryś nie występuje wcale, jednak do wykonania testu skłonić nas powinny m.in.:

  • bezbolesne pojedyncze owrzodzenia miejscu wniknięcia krętka bladego do organizmu (np. na narządach płciowych, gardle);
  • powiększenie węzłów chłonnych;
  • wysypka kiłowa, tzw. osutka (na głowie, stopach, dłoniach i śluzówkach).

Przeczytaj więcej o objawach kiły: Kiła - objawy kiły, leczenie, zarażenie

Osutka (wysypka kiłowa) pojawia się zwykle 2-3 tygodnie po owrzodzeniach.

Dignostyka kiły - jakie badania krwi?

Diagnostyka serologiczna powinna obejmować badania przesiewowe oraz badania potwierdzające dodatnie wyniki odczynów przesiewowych. W diagnostyce wykorzystuje się m.in. serologiczne odczyny kiłowe, czyli szereg badań, które opierają się na mechanizmach rozwoju choroby.

Po zakażeniu, w wyniku reakcji układu immunologicznego, dochodzi do wytworzenia przeciwciał skierowanych przeciw antygenom tej bakterii. Są to przeciwciała swoiste (krętkowe) i nieswoiste (niekrętkowe).

Jednym z najbardziej znanych testów nieswoistych jest VDRL.
Do odczynów krętkowych zaliczamy:
  • FTA (najczęściej wykonywany test swoisty),
  • FTA-ABS,
  • TPHA.

 

Drugie z badań wykorzystywane jest najczęściej wtedy, gdy inne prowadzone testy nie dały jednoznacznego wyniku. Odczyny krętkowe (swoiste) nie powinny być stosowane do oceny aktywności choroby ani kontroli po leczeniu, gdyż pozostają dodatnie do końca życia u większości pacjentów.

W celu właściwego rozpoznania stosuje się dwa typy badań serologicznych: VDRL lub RPR oraz FTA-ABS, TPHA. Przy podejrzeniu fałszywie pozytywnego wyniku odczynów FTA-ABS lub TPHA zalecany jest krętkowy IgG immunoblot jako odczyn weryfikacyjny.

Przygotowanie do badania na kiłę

Do badań w kierunku potwierdzenia zachorowania nie są potrzebne szczególne przygotowania. Na badanie należy udać się na czczo, podobnie jak przy większości badań krwi. Badanie trwa do kilku minut. Zaleca się pobranie krwi w godzinach porannych.

Wyniki badania na kiłę

W efekcie przeprowadzonego badania uzyskuje się wynik dodatni lub ujemny. Uzyskanie wyniku negatywnego jednoznacznie świadczy o tym, że pacjent nie został zarażony kiłą.

Wynik pozytywny świadczyć może o przebytym zakażeniu, które zostało już wyleczone bądź o chorobie w postaci aktywnej, wymagającej podjęcia leczenia. W takim przypadku warto jednak pamiętać, że test VDRL jest nieswoisty i należy pogłębić diagnozę, ponieważ czasem oznacza brak zakażenia kiłą, a inne choroby, np. przewlekłe zapalenie wątroby, czy toczeń.

Dowiedz się więcej: