Setaloft

1.  
2.  
3. Setaloft co to jest
4. Dawkowanie preparatu
5. Możliwe skutki uboczne
6. Interakcje z alkoholem
7. Setaloft w ciąży
8. Setaloft a karmienie piersią
9. Środki ostrożności
10. Interakcje z innymi lekami

Setaloft co to jest

Setaloft to lek przeciwdepresyjny z grupy SSRI. Dostępny jest wyłącznie na receptę, a w określonych przypadkach podlega refundacji. Ma postać tabletek powlekanych o dwóch wielkościach zawartości substancji czynnej:

• Setaloft 50 mg, 30 sztuk,
• Setaloft 100 mg 30 sztuk.

Preparat jest bezpłatny dla osób powyżej 75 roku życia we wszystkich wskazaniach, jakie zarejestrowane były w dniu wydania decyzji. Ponadto pacjentom z chorobami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym przysługuje opłata ryczałtowa.

Setaloft jest silnym, selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) stosowanym w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych. Substancją czynną leku jest sertralina w postaci chlorowodorku. Podawana w dawkach terapeutycznych blokuje wychwyt serotoniny w płytkach krwi. Wywiera również niewielki wpływ na zwrotny wychwyt dopaminy i noradrenaliny. U pacjentów stosujących lek nie zaobserwowano tendencji do nadużywania oraz przypadków uzależnienia od sertraliny.

Jednocześnie substancja czynna nie wpływa na sprawność psychomotoryczną i przekaźnictwo katecholaminergiczne oraz nie ma działania stymulującego, cholinolitycznego, sedatywnego ani kardiotoksycznego. Nie wykazuje powinowactwa do receptorów serotoninowych, muskarynowych, adrenergicznych, dopaminergicznych, GABA-ergicznych, histaminergicznych oraz benzodiazepinowych.

Pełny skład preparatu

1 tabletka Setaloft zawiera 50 mg lub 100 mg sertraliny w postaci chlorowodorku.
Pozostałe składniki: krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, kopowidon, laktoza jednowodna, stearynian magnezu, hypromeloza 3cP, hydroksypropyloceluloza, makrogol 400, dwutlenek tytanu (E171), hypromeloza 50cP, talk.

Wskazania do stosowania

Lek wskazany jest do stosowania w leczeniu pacjentów dorosłych, jeżeli występują u nich:

• duże epizody depresyjne (preparat wykorzystuje się także w zapobieganiu ich nawrotom),
• zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią i bez agorafobii,
• fobia społeczna,
• stres pourazowy.

Ponadto Setaloft u dzieci od 6 roku życia i dorosłych wykorzystuje się w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

Kiedy nie stosować tego leku

Mimo skuteczności preparat nie może być zażywany u wszystkich pacjentów. Wśród przeciwwskazań do stosowania znajdują się:

• nadwrażliwość na sertralinę lub którykolwiek inny składnik preparatu,
• jednoczesne przyjmowanie pimozydu,
• jednoczesne przyjmowanie nieodwracalnych inhibitorów MAO.

Jeśli pacjent stosował nieodwracalne inhibitory MAO, to po ich odstawieniu musi zachować 14 dni przerwy zanim zacznie przyjmować Setaloft. W odwrotnej sytuacji - po zakończeniu terapii sertraliną należy odczekać 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania inhibitorów MAO.

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie Setaloft ustalane jest przez lekarza prowadzącego i zależy od przyczyny rozpoczęcia leczenia. Tabletki należy przyjmować raz na dobę, rano lub wieczorem. Dla prawidłowego wchłaniania nie ma znaczenia, czy dawki zażywane są łącznie z posiłkiem, czy niezależnie od pokarmu.

Dawkowanie u pacjentów dorosłych

W przypadku depresji oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych należy rozpocząć leczenie od dawki 50 mg na dobę. Można ją stopniowo zwiększać o 50 mg zachowując minimum tydzień odstępu. Maksymalna dawka dobowa jest równa 200 mg.

Przy zaburzeniach lękowych, zespole stresu pourazowego i fobii społecznej zaleca się rozpocząć terapię od dawki 25 mg na dobę. Po pierwszym tygodniu stosowania leku dawkę zwiększa się do 50 mg na dobę. Możliwe jest dalsze podnoszenie dawki o 50 mg przez kilka tygodni z zachowaniem minimum tygodnia odstępu pomiędzy zwiększeniami. Maksymalna dawka dobowa sertraliny wynosi 200 mg. Zaobserwowano, że stopniowe zwiększanie dawki pozwala graniczyć częstość występowania skutków ubocznych na początku terapii lęku napadowego.

Kiedy zaczyna działać Setaloft? Pierwsze efekty terapii mogą pojawić się w ciągu 7 dni, jednak maksymalne działanie terapeutyczne osiąga się zazwyczaj po dłuższym leczeniu. Czasu wymaga zwłaszcza terapia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

W leczeniu podtrzymującym zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki preparatu, która pozwala utrzymać dobry stan pacjenta. Terapia długoterminowa może być wskazana np. w profilaktyce dużych epizodów depresyjnych. Wykorzystuje się wówczas taką samą dawkę, jak w leczeniu trwającego epizodu depresji. Lek u pacjentów z depresją zaleca się stosować przez co najmniej 6 miesięcy, aż do uzyskania pewności, że objawy choroby ustąpiły.

Podczas stosowania w zaburzeniach lękowych oraz obsesyjno-kompulsyjnych należy regularnie monitorować stan pacjenta i oceniać konieczność dalszego leczenia. Nie wykazano skuteczności sertraliny w zapobieganiu nawrotom tych chorób.

Dawkowanie u dzieci

Lek może być stosowany u młodzieży i dzieci powyżej 6 lat w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Dawkowanie u niepełnoletnich pacjentów zależy od wieku – początkowo zaleca się:

• u dzieci między 6 a 12 rokiem – dawkę 25 mg raz na dobę,
• u młodzieży między 13 a 17 - dawkę 50 mg raz na dobę.

Jeżeli zachodzi taka konieczność, po upływie tygodnia u dzieci poniżej 12 roku życia można zwiększyć dawkowanie do 50 mg dziennie. Jeśli u dzieci lub młodzieży brak jest odpowiedzi na leczenie dawką 50 mg, można podnosić ją o 50 mg w ostępach co najmniej tygodnia, maksymalnie do osiągnięcia 200 mg dziennie.

Nie potwierdzono skuteczności stosowania preparatu Setaloft w leczeniu dużej depresji u dzieci.

Szczególne grupy pacjentów

Jeśli zachodzi konieczność stosowania leku u osób w podeszłym wieku, to należy zachować ostrożność w trakcie dobierania dawki.

Osoby z niewydolnością wątroby powinny przyjmować niższe dawki preparatu lub zażywać lek rzadziej niż standardowo. Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby nie zaleca się terapii Setaloft.

U osób z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna zmiana dawkowania.

Odstawienie leku

O odstawieniu Setaloft decyduje lekarz prowadzący, który określa odpowiedni schemat postępowania. Zazwyczaj terapię kończy się przez stopniowe obniżanie dawki preparatu w ciągu kilku tygodni. Leku nie należy odstawiać nagle, chyba, że lekarz podejmie taką decyzję na podstawie wyraźnych wskazań. Gwałtowne przerwanie leczenia wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawów odstawiennych, do których należą:

• zawroty głowy,
• zaburzenia czuciowe,
• zaburzenia snu,
• pobudzenie,
• niepokój,
• nudności,
• wymioty,
• bóle głowy,
• drżenie.

Możliwe skutki uboczne

Wiele leków, w tym także Setaloft, może wywoływać działania niepożądane. W ulotce preparatu zostały one uszeregowane w zależności od częstotliwości występowania.

Bardzo często pacjenci zgłaszają skutki uboczne Setaloft w postaci: zaburzeń snu (bezsenności lub nadmiernej senności), zawrotów i bólów głowy, nudności, biegunki, uczucia suchości w jamie ustnej, zmęczenia, zaburzeń wytrysku.

Często pojawiają się natomiast: stan zapalny gardła, zwiększenie apetytu, jadłowstręt, koszmary senne, depresja, depersonalizacja, pobudzenie, lęk, nerwowość, obniżone libido, bruksizm, zaburzenia czucia, drżenie, zaburzenia smaku, wzmożone napięcie, zaburzenia koncentracji, zaburzenia widzenia, szumy uszne, uderzenia gorąca, kołatanie serca, ból brzucha, intensywne ziewanie, wymioty, niestrawność, zaparcia, wzdęcia, wysypka, intensywne pocenie się, bóle mięśni, zaburzenia czynności seksualnych, zaburzenia wzwodu, bóle w klatce piersiowej.

Niezbyt często u pacjentów przyjmujących lek występują: zapalenie górnych dróg oddechowych, nieżyt nosa, omamy, stan euforii, apatia, drgawki, nieprawidłowe myślenie, mimowolne ruchy mięśni, zaburzenia koordynacji, hiperkineza, niedoczulica, zaburzenia pamięci, zaburzenia mowy, migrena, ból ucha, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, nagłe zaczerwienienie skóry, skurcz oskrzeli, krwawienia z nosa, dysfagia, stan zapalny w przełyku, guzy krwawnicowe, zaburzenia języka, nadmierne wydzielanie śliny, odbijanie się, któremu towarzyszy zwracanie treści żołądkowej, obrzęk okołooczodołowy, plamica, łysienie, zimne poty, pokrzywka, uczucie suchej skóry, choroba zwyrodnieniowa stawów, osłabienie mięśni, tiki mięśniowe, ból pleców, oddawanie moczu w nocy, zatrzymanie moczu, częstomocz, wielomocz, krwawienia z pochwy, zaburzenia czynności seksualnych u kobiet, dreszcze, gorączka, złe samopoczucie, astenia, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała.

Ponadto rzadko występują działania niepożądane takie jak: zapalenie jelit oraz żołądka, zapalenie ucha środkowego, powiększenie węzłów chłonnych, nowotwory, hipercholesterolemia, hipoglikemia, uzależnienie od leków, zaburzenia konwersyjne, zaburzenia psychiczne, agresja, paranoja, myśli lub zachowania samobójcze, przedwczesny wytrysk, lunatyzm, śpiączka, dyskineza, choreoatetoza, zaburzenia czucia, przeczulica, jaskra, zaburzenia wydzielania łez, ubytki związane z polem widzenia, widzenie podwójne, światłowstręt, krwotoki do komory przedniej oka, rozszerzenie źrenic, bradykardia, zawał serca, choroby serca, niedokrwienie obwodowe, hiperwentylacja, skurcz krtani, świst krtaniowy, niedotlenienie, dysfonia, czkawka, smołowate stolce, obecność świeżej krwi w kale, stan zapalny jamy ustnej, owrzodzenie języka, zapalenie języka, choroby zębów, owrzodzenie ust, nieprawidłowości w zakresie czynności wątroby, zapalenia skóry, zapalenie pęcherzowe, grudkowata wysypka, nieprawidłowy zapach skóry, nieprawidłowa struktura włosów, skąpomocz, zaburzenia kości, nietrzymanie moczu, opóźnienie w oddawaniu moczu, krwotok miesiączkowy, zanikowe zapalenie pochwy i sromu, stan zapalny napletka i żołędzi, upławy, ból podczas wzwodu prącia, mlekotok, przepuklina, obniżenie tolerancji lekowej, utrudniony chód, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych obserwowany w badaniach krwi (AlAT oraz AspAT), nieprawidłowe nasienie, urazy.

Obserwowano także inne objawy niepożądane, jednak nie można ustalić ich częstości występowania. Należą do nich: małopłytkowość, leukopenia, reakcje anafilaktyczne, reakcje alergiczne, niedoczynność tarczycy, hiperprolaktynemia, zespół nadmiernego wytwarzania wazopresyny, hiponatremia, hiperglikemia, cukrzyca, przeżycia senne, zaburzenia ruchowe (hiperkinezja, hipertonia, zaburzenia chodu czy zgrzytanie zębami), omdlenia, objawy zespołu serotoninowego, objawy związane ze złośliwym zespołem neuroleptycznym, niepokój psychoruchowy, akatyzja, skurcz naczyń mózgowych, nieprawidłowe widzenie, nierówne źrenice, nieprawidłowe krwawienia, w tym krwawienia z nosa, krew w moczu czy krwawienia z przewodu pokarmowego, śródmiąższowa choroba płuc, stan zapalny trzustki, żółtaczka, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (zespół Stevensa-Johnsona, martwica naskórka),obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy, skurcze mięśni, bóle stawów, ginekomastia, nieregularne miesiączkowanie, nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych, obrzęk obwodowy, zaburzenia czynnościowe płytek krwi, podwyższone stężenie cholesterolu.

W badaniach, które były prowadzone głównie u osób powyżej 50 roku życia wykazano, że zażywanie leków z grupy TCA i SSRI zwiększa ryzyko złamań kości. Nie poznano jednak mechanizmu tej reakcji.

Działania niepożądane występujące w grupie pacjentów pediatrycznych są najczęściej podobne do notowanych wśród dorosłych. U dzieci bardzo często pojawiają się: bóle głowy, bezsenność, biegunka oraz nudności.

U dzieci często występują: bóle w klatce piersiowej, gorączka, manie, wymioty, anoreksja, labilność emocjonalna, agresja, nerwowość, pobudzenie, zaburzenia uwagi, zawroty głowy, hiperkinezja, migreny, senność, zaburzenia widzenia, drżenia, uczucie suchości w jamie ustnej, niestrawność, koszmary senne, zmęczenie, wysypka, trądzik, nietrzymanie moczu, krwawienia z nosa, wzdęcia.

Niezbyt często u dzieci pojawiają się skutki uboczne Setaloft takie jak: wydłużenie odcinka QT w badaniu EKG, drgawki, próby samobójcze, parestezje, zaburzenia pozapiramidalne, depresja, omamy, hiperwentylacja, plamica, niedokrwistość, podwyższony poziom AlAT, zaburzenia czynności wątroby, opryszczka, stan zapalny pęcherza, zapalenie ucha zewnętrznego, bóle uszu, bóle oczu, rozszerzenie źrenic, krwiomocz, złe samopoczucie, wysypka krostkowa, urazy, katar, skurcze mięśni, zmniejszenie masy ciała, nieprawidłowe sny, apatia, częstomocz, albuminuria, zaburzenia miesiączkowania, bóle piersi, łysienie, stan zapalny skóry, nieprawidłowy zapach skóry, bruksizm, wysypka, uderzenia gorąca.

Interakcje z alkoholem

Pacjentów interesuje, czy połączenie Setaloft a alkohol jest bezpieczne. W badaniach stwierdzono, że lek w dawce 200 mg na dobę nie nasila szkodliwego wpływu alkoholu u zdrowych osób. Mimo to nie należy spożywać napojów wyskokowych w trakcie terapii.

Setaloft w ciąży

Nie zaleca się stosowania leku Setaloft w ciąży. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy u pacjentki występują wyraźne wskazania do terapii, a korzyści wynikające z leczenia znacznie przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Ograniczenie wynika z braku odpowiednich danych z kontrolowanych badań o bezpieczeństwie preparatu u kobiet ciężarnych. Podczas badań doświadczalnych nie wykazano, aby preparat zwiększał prawdopodobieństwo wystąpienia wad wrodzonych u płodu. Zdarzało się natomiast, że u noworodków matek przyjmujących sertralinę w ciąży pojawiały się objawy odstawienne. Jeśli lek przyjmowany był w ostatnim trymestrze ciąży, to należy poddać noworodka obserwacji, ponieważ mogą u niego wystąpić następujące objawy:

• zaburzenia oddychania - ostra niewydolność oddechowa, bezdech,
• sinica,
• napady drgawkowe,
• wahania temperatury ciała,
• wymioty,
• trudności w przyjmowaniu pokarmu,
• hipoglikemia,
• zaburzenia mięśniowe - obniżone lub wzmożone napięcie mięśni, wygórowanie odruchów, drżenia mięśniowe, skurcze mięśni,
• drażliwość,
• ciągły płacz,
• zaburzenia snu, podsypianie, senność.

Objawy odstawienne pojawiają się zazwyczaj zaraz po porodzie lub w ciągu pierwszych 24 godzin życia dziecka.

Ponadto badania epidemiologiczne sugerują, że stosowanie leków SSRI przez kobiety ciężarne, szczególnie w ostatnim trymestrze ciąży, może zwiększać prawdopodobieństwo zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka.

Setaloft a karmienie piersią

Substancja czynna zawarta w leku przenika do mleka matki. Dotychczas prowadzone obserwacje nie wskazują, aby sertralina wywierała negatywny wpływ na niemowlę karmione piersią, jednak nie można całkowicie wykluczyć ryzyka. Dlatego też nie zaleca się przyjmowania Setaloft w trakcie karmienia piersią. Wyjątek stanowią kobiety, u których w ocenie lekarza korzyści wynikające z terapii przewyższają potencjalne zagrożenie dla dziecka.

Środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Setaloft należy przeprowadzić szczegółowy wywiad chorobowy zwracając uwagę na wszystkie przyjmowane przez pacjenta leki i suplementy. Jeśli pacjent łącznie z sertraliną stosuje preparaty nasilające działanie neuroprzekaźnictwa serotoninergicznego, np. tryptofan, fenfluraminę, agonistów 5-HT, preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca to należy zachować ostrożność. Ze względu na możliwość wystąpienia interakcji farmakodynamicznych najlepiej unikać zażywania wymienionych substancji łącznie z sertraliną.

Zachowanie ostrożności jest zalecane w przypadku zmiany terapii na sertralinę z innych SSRI, leków przeciwdepresyjnych lub przeciwobsesyjnych. Należy zachować uwagę zwłaszcza, jeżeli wcześniej stosowany preparat charakteryzował się długim działaniem, jak np. fluoksetyna.

Podczas leczenia należy obserwować pacjentów, zwracając szczególną uwagę na pojawienie się objawów, które mogą potencjalnie zagrażać życiu. Należą do nich symptomy zespołu serotoninowego i złośliwego zespołu neuroleptycznego.

Depresja to choroba psychiczna, która niesie zwiększone ryzyko myśli i zachowań samobójczych. Ich podwyższone prawdopodobieństwo może się utrzymywać aż do uzyskania pełnej remisji choroby. W związku z tym wszystkich pacjentów, także z innymi zaburzeniami psychicznymi należy monitorować, dopóki ich stan nie ulegnie poprawie. Dotyczy to zwłaszcza początkowego okresu terapii. Podwyższone ryzyko samobójstw i myśli samobójczych występuje szczególnie u osób poniżej 25 roku życia, z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie oraz pacjentów, którzy przed leczeniem wykazywali znaczne skłonności samobójcze.

Podczas stosowania leku należy ściśle obserwować osoby z epizodami manii bądź hipomanii występującymi w wywiadzie. W przypadku stwierdzenia, że pacjent wchodzi w fazę maniakalną, konieczne jest odstawienie preparatu.

U osób cierpiących na schizofrenię sertralina może nasilać objawy psychotyczne.

U wszystkich osób przyjmujących leki klasyfikowane jako SSRI, w tym również tabletki Setaloft, zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość wystąpienia nieprawidłowych krwawień. Ryzyko dotyczy szczególnie pacjentów stosujących jednocześnie środki farmakologiczne obniżające czynność płytek krwi oraz pacjentów z zaburzeniami krwawienia stwierdzonymi w wywiadzie.

Nie zaleca się stosowania Setaloft u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia za wyjątkiem leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Osoby niepełnoletnie trzeba dokładnie obserwować pod kątem wystąpienia prób samobójczych. Ponadto nie ma danych odnośnie długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży – nie jest znany jego wpływ na prawidłowy wzrost, rozwój zachowania, rozwój poznawczy i dojrzewanie.

Tabletki zawierają laktozę. Osoby z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp, a także z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny ich stosować.

W przypadku niestabilnej padaczki nie zaleca się stosowania leku Setaloft, ponieważ zachodzi ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych. Jeśli padaczka jest kontrolowana, to należy stale monitorować chorego. U każdego pacjenta w przypadku wystąpienia napadów padaczkowych należy odstawić lek.

W trakcie przyjmowania preparatu może rozwinąć się hiponatremia, czyli niedobór sodu we krwi. U chorych w podeszłym wieku, stosujących diuretyki lub narażonych na spadek objętości osocza z innego powodu występuje podwyższone ryzyko hiponatremii. W razie wystąpienia objawów niedoboru sodu we krwi należy wziąć pod uwagę odstawienie sertraliny i zastosowanie odpowiedniego postępowania medycznego.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność. W przypadku niewydolności wątroby może okazać się konieczne zmniejszenie dawek leku lub przyjmowanie Setaloft rzadziej, np. co drugi dzień. Preparatu nie należy podawać osobom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

U chorych na cukrzycę ze względu na ryzyko wystąpienia trudności w kontrolowaniu glikemii przez SSRI należy bardzo dokładnie monitorować poziom glikemii. Zdarza się, że podczas przyjmowania sertraliny trzeba dopasować do niej dawki insuliny lub innych stosowanych przez pacjenta doustnych środków przeciwcukrzycowych.

Ze względu na możliwość wystąpienia działania niepożądanego w postaci rozszerzenia źrenic, lek należy stosować ostrożnie u osób ze stwierdzoną w wywiadzie jaskrą.

Interakcje z innymi lekami

W ulotce leku zaznaczono, że sertralina nie może być stosowana jednocześnie z nieodwracalnymi inhibitorami MAO, np. selegiliną. Ponadto leczenie Setaloft można rozpocząć dopiero po upływie 14 dni od zakończenia terapii nieodwracalnymi inhibitorami MAO. W przypadku rozpoczęcia przyjmowania nieodwracalnych inhibitorów MAO po stosowaniu sertraliny należy zachować 7 dni odstępu.

Łączne stosowanie z odwracalnymi, selektywnymi inhibitorami MAO nie jest zalecane ze względu na możliwość wystąpienia zespołu serotoninowego. Jeżeli pacjent dotychczas leczony odwracalnymi inhibitorami MAO wymaga rozpoczęcia terapii sertraliną, należy odstawić pierwszy lek i zachować przerwę, jednak może on być krótszy niż 14 dni. W przypadku wdrażania odwracalnych inhibitorów MAO po terapii Setaloft należy zachować co najmniej 7 dni odstępu.

Antybiotyk linezolid jest słabym, nieselektywnym i odwracalnym inhibitorem MAO. Nie powinien być stosowany w trakcie przyjmowania sertraliny.

Interakcje pomiędzy sertraliną i inhibitorami MAO mogą prowadzić do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. U pacjentów obserwowano: drżenie mięśniowe, mioklonie, nadmierne pocenie, wymioty, nudności, nagłe zaczerwienienie skóry, nieukładowe zawroty głowy, drgawki i hipertermię, której objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny. Skutki uboczne mogą nawet prowadzić do zgonu pacjenta. Dlatego stosowanie się do zaleceń odnośnie niełączenia preparatów i zachowania przerwy pomiędzy ich stosowaniem jest tak istotne.

Substancja czynna leku zwiększa stężenie pimozydu, jednak nie odnotowano, aby miało to wpływ na zmiany w badaniu EKG pacjenta. Mimo to nie zaleca się łącznego stosowania preparatów, ponieważ dotychczas nie poznano mechanizmu działania interakcji.