Klabax

Klabax co to jest?

Klabax to antybiotyk dostępny wyłącznie na receptę. Lek wykorzystywany jest m.in. w leczeniu zakażeń dróg oddechowych oraz zakażeń skóry i tkanki podskórnej. Występuje w dwóch postaciach o różnej zawartości substancji czynnej i wielkości opakowań. Są to:

• granulat do sporządzania zawiesiny doustnej w dawce 125 mg/5ml oraz 250 mg/5ml w butelkach o pojemności 60 ml lub 100 ml;
• tabletki powlekane w dawce 250 mg w opakowaniach zawierających 14 sztuk oraz w dawce 500 mg w opakowaniach po 14 lub 20 sztuk.

Substancją czynną zawartą w preparacie jest klarytromycyna. Lek klasyfikowany jest jako antybiotyk makrolidowy. Klarytromycyna oddziałuje na liczne szczepy bakterii Gram-dodatnich oraz Gram-ujemnych, a także bakterii beztlenowych. Substancja szybko wchłania się z przewodu pokarmowego po przyjęciu doustnym. Jej dostępność biologiczna nie jest zależna od pokarmu, jednak posiłki mogą nieznacznie wpływać na tempo wchłaniania leku. Poziom stężenia klarytromycyny w obrębie płuc oraz migdałków jest wyższy niż we krwi. Lek przenika także do płynu w uchu środkowym, gdzie osiąga stężenie wyższe niż w surowicy.

Pełny skład preparatu

Pełny skład Klabax zależy od postaci preparatu.

1 tabletka powlekana Klabax zawiera 250 lub 500 mg klarytromycyny.
Pozostałe składniki: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, powidon, magnezu stearynian, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, kwas stearynowy
Otoczka: Opadry 20H 52875 zawierająca hypromelozę, hydroksypropylocelulozę, glikol propylenowy, wanilinę, tytanu dwutlenek (E171), talk i żółcień chinolinową - lak (E104).

5 ml zawiesiny po przygotowaniu granulatu Klabax zawiera 125 mg lub 250 mg klarytromycyny i odpowiednio 2928,5 mg lub 2508 mg sacharozy oraz aspartam.

Wskazania do stosowania

Lek w tabletkach przeznaczony jest dla osób dorosłych, a także dzieci i młodzieży powyżej 12 roku życia. Klabax dla dzieci już od 6 miesiąca życia do 12 lat ma postać granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej. Produkt stosowany jest w przypadku zakażeń, które zostały wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę. W szczególności zaleca się go w leczeniu:

• zakażeń dolnych dróg oddechowych, w tym zapalenia płuc oraz przewlekłego lub ostrego zapalenia oskrzeli;
• zakażeń górnych dróg oddechowych, jak zapalenie zatok oraz zapalenie gardła;
• zakażeń skóry oraz tkanek podskórnych, jeśli proces chorobowy charakteryzuje się lekkim lub umiarkowanym nasileniem, jak np. zapalenie mieszków włosowych, róża lub zapalenie tkanki łącznej;
• ostrego zapalenia ucha środkowego (granulat);
• początkowych, pozaszpitalnych zakażeń układu oddechowego (tabletki);
• zakażeń H. pylori, najczęściej w terapii skojarzonej z lanzoprazolem lub omeprazolem u pacjentów, u których występuje owrzodzenie dwunastnicy (tabletki).

Kiedy nie stosować tego leku

Lek nie może być stosowany u wszystkich pacjentów. Wśród przeciwwskazań do terapii znajdują się:

• nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu;
• nadwrażliwość na inne antybiotyki makrolidowe;
• niewydolność wątroby o charakterze ciężkim;
• zaburzenia czynności nerek;
• występujące obecnie lub w przeszłości wydłużenie odcinka QT, zarówno wrodzone, jak też nabyte;
• występująca obecnie lub w przeszłości arytmia komorowa;
• hipokaliemia - zwiększa ona ryzyko wydłużeniu odcinka QT;
• przyjmowanie alkaloidów sporyszu, jak np. ergotamina czy dihydroergotamina - ze względu na ryzyko wystąpienia objawów toksyczności sporyszu;
• przyjmowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA, jeżeli metabolizowane są głównie przez enzym CYP3A4 - takie połączenie mogłoby wywołać zwiększenie zagrożenia wystąpienia miopatii, w tym również rabdomiolizy;
• przyjmowanie astemizolu, pimozydu, cyzaprydemu, terfenadyny, tikagreloru, ranolazyny, kolchicyny, a także doustnie midazolamu.

Dawkowanie preparatu

Schemat leczenia i dawkowanie leku ustala lekarz prowadzący na podstawie przyczyny podania oraz wieku i masy ciała pacjenta. W każdym przypadku preparat należy zażywać doustnie. Klabax być przyjmowany niezależnie od posiłków.

Tabletki powlekane

Ta forma leku przeznaczona jest dla osób dorosłych oraz młodzieży powyżej 12 roku życia. W przypadku zakażenia dróg oddechowych, skóry bądź tkanek miękkich zaleca się, aby pacjenci przyjmowali lek 2 razy na dobę, zazwyczaj w dawce 250 mg. Jeśli zakażenie jest ciężkie, dawkowanie może zostać zwiększone do 500 mg leku 2 razy na dobę. Czas leczenia antybiotykiem wynosi zazwyczaj od 6 do 14 dni.

U osób, u których lek wdrażany jest w związku z eradykcją zakażenia H. pylori w chorobie wrzodowej dwunastnicy, tabletki Klabax stosowane są zazwyczaj w terapii skojarzonej z innymi lekami. Jest to terapia trójlekowa, w której pacjent stosuje łącznie:

• 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę,
• 30 mg lanzoprazolu dwa razy na dobę,
• 1000 mg amoksycyliny dwa razy na dobę.

lub

• 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę
• 30 mg lanzoprazolu dwa razy w ciągu doby
• 400 mg metronidazolu, również w dwóch dawkach na dobę.

lub też

• 500 mg leku Klabax dwa razy na dobę
• 40 mg omeprazolu jeden raz w ciągu doby
• 1000 mg amoksycyliny dwa razy w ciągu doby lub 400 mg metronidazolu dwa razy na dobę.

albo

• 500 mg Klabax dwa razy na dobę
• 1000 mg amoksycyliny, także dwie dawki na dobę
• 20 mg omeprazolu, podawanego raz na dobę.

Granulat do sporządzania zawiesiny doustnej

Granulat Klabax przeznaczony jest dla dzieci od 6 miesiąca do 12 roku życia. Odpowiednia dawka leku dobierana jest w oparciu o masę ciała oraz wiek małego pacjenta. Ogólnie zaleca się stosowanie dawki 7,5 mg na każdy kilogram masy ciała 2 razy na dobę. Można skorzystać z niżej zalecanego schematu dawkowania według wagi dziecka:

• poniżej 8 kg - dawkowanie ustala się indywidualnie na podstawie masy ciała (7,5 mg leku/kg mc. 2 razy na dobę);
• od 8 do 11 kg (1-2 lata) - 62,5 mg leku 2 razy dziennie;
• od 12 do 19 kg (3-6 lat) - 125 mg leku 2 razy dziennie;
• od 20 do 29 kg (7-9 lat) - 187,5 mg leku 2 razy dziennie;
• od 30 do 40 kg (10 - 12 lat) - 250 mg leku 2 razy dziennie.

Jeśli doszło do ciężkiego zakażenia, wówczas możliwe jest stosowanie większej dawki - maksymalnie do 500 mg 2 razy dobę.

Czas leczenia Klabax u dzieci wynosi zazwyczaj od 5 do 10 dni.

Lek w postaci zawiesiny przyjmowany jest doustnie. Może być podawany zarówno na czczo, jak też z posiłkiem bądź z mlekiem, przy czym między kolejnymi dawkami należy zachować odstęp 12-godzinny. Przygotowana z granulatu zawiesina charakteryzuje się gorzkim smakiem, dlatego też zaleca się, aby tuż po przyjęciu leku dziecko wypiło sok lub wodę.

Szczególne grupy pacjentów

W niektórych przypadkach stosowanie preparatu wymaga zachowania szczególnej ostrożności. Modyfikacja dawki u osób dorosłych konieczna jest w sytuacji, gdy pacjent cierpi na niewydolność nerek. U osób z klirensem kreatyniny <30 ml/min należy zmniejszyć dawkę o 75%. Jeśli Ccr wynosi od 30 do 60 ml/min, wówczas dawkowanie powinno zostać zmniejszone o 50% względem standardowej dawki. Czas trwania terapii nie powinien być dłuższy niż 14 dni.

W przypadku dzieci z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek lub wątroby należy zachować ostrożność, przy CCr <30 ml/min/1,73 m² zmniejszyć dawkę o połowę, a czas leczenia ograniczyć do maksymalnie 14 dni. Stosowanie leku u dzieci z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby jest zabronione.

Możliwe skutki uboczne

Każdy lek może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych, choć nie muszą one pojawić się u każdego pacjenta. Skutki uboczne Klabax mogą być bardzo różnorodne.

U osób dorosłych najczęściej obserwowano: bezsenność, bóle głowy, zaburzenia smaku, wymioty, biegunkę, niestrawność, nudności, bóle brzucha, zaburzenia w zakresie badań laboratoryjnych dotyczących czynności wątroby, nadmierną potliwość, wysypkę.

Niezbyt często notowano: kandydozę, zakażenia pochwy, zakażenia, leukopenię, eozynofilię, neutropenię, nadwrażliwość, zmniejszenie łaknienia, jadłowstręt, uczucie lęku, zawroty głowy, wzmożoną senność, zaburzenia słuchu oraz szumy uszne, wydłużenie odcinka QT widoczne podczas badania EKG, uczucie kołatania serca, stany zapalne błony śluzowej w żołądku lub jamie ustnej lub na języku, zwiększenie obwodu brzucha, zaparcia oraz problemy z oddawaniem gazów i wzdęcia, odbijanie, cholestazę, stany zapalne wątroby - w tym zaburzenia w ramach aktywności enzymów wątrobowych AspAT i/lub AIAT oraz GGT, świąd, pokrzywkę, astenię, ogólne złe samopoczucie, bóle w klatce piersiowej, zwiększenie fosfatazy alkalicznej we krwi, dreszcze, zwiększenie stężenia LDH we krwi pacjenta, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, agranulocytozę, trombocytopenię, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, stany splątania, zaburzenia psychotyczne, depersonalizację, depresję, omamy, dezorientację, manie, omamy węchowe lub brak węchu, drgawki, głuchotę, parestezje, częstoskurcz komorowy oraz migotanie komór, krwotoki, ostry stan zapalny trzustki, przebarwienia języka i zębów, żółtaczkę miąższowa, niewydolność wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, wysypkę polekową wraz z eozynofilią i objawami układowymi, trądzik, ostrą uogólnioną osutkę krostkową, miopatię, niewydolność nerek, rabdomiolizę, śródmiąższowe zapalenie nerek, podwyższone wartości INR, nieprawidłowe zabarwienie moczu, wydłużenie czasu protrombinowego.

U pacjentów dorosłych z obniżoną odpornością przyjmowanie klarytromycyny powodowało: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, zaburzenia słuchu, bóle brzucha, biegunkę, wysypkę, wzdęcia z towarzyszącym oddawaniem gazów, bóle głowy, zaparcia, podwyższenie aktywności aminotransferazy kwasu szczawiooctowego, podwyższenie transaminazy kwasu pirogronowego we krwi, duszności, suchość błon śluzowych w jamie ustnej, bezsenność.

Zdarzały się także inne skutki uboczne o nieustalonej częstości występowania. Pełna lista dostępna jest w ulotce Klabax, z którą należy zapoznać się przed rozpoczęciem stosowania preparatu. Częstotliwość i rodzaj działań niepożądanych nieco różnią się u dzieci i osób dorosłych.

Środki ostrożności

Należy natychmiast odstawić lek i uzyskać pomoc medyczną, jeśli wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości o ostrym przebiegu, takie jak:

• reakcja anafilaktyczna,
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
• zespół Stevensa-Johnsona,
• ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP),
• wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS).

Należy zachować ostrożność u wszystkich pacjentów, u których podczas leczenia lub po jego zakończeniu wystąpiła biegunka. Może być objawem zakażenia Clostridium difficile (CDAD) – bakterii, która może prowadzić nawet do zapalenia okrężnicy o skutku śmiertelnym. W razie wystąpienia biegunki należy odstawić lek oraz skonsultować się z lekarzem. Zabronione jest przyjmowanie środków hamujących perystaltykę jelit. Specjalista powinien wykonać test na obecność drobnoustrojów i zlecić odpowiednie leczenie. Dotychczas udokumentowano, że zakażenia Clostridium difficile może wystąpić nawet 2 miesiące po zakończeniu stosowania klarytromycyny.

U pacjentów cierpiących na zaburzenia czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność podczas terapii, a jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy ze strony wątroby należy odstawić preparat i zasięgnąć pomocy medycznej. Lek metabolizowany jest głównie w wątrobie i znane są przypadki osób, u których po zastosowaniu klarytromycyny wystąpiła niewydolność wątroby, nawet prowadzącą do śmierci. Mogły przyczynić się do tego inne przyjmowane leki o toksycznym wpływie na wątrobę lub istniejące wcześniej choroby wątroby.

Zachowanie ostrożności konieczne jest także, jeśli pacjent choruje na umiarkowaną lub ciężką niewydolność nerek.

W przypadku zakażeń H. pylori podanie klarytromycyny lub podobnego antybiotyku może doprowadzić do wykształcenia się szczepów opornych na antybiotyki i wtórnego nadkażenia. Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, to zaleca się zastosowanie odpowiedniego leku, jednak trzeba mieć na uwadze, że bakterie oporne na klarytromycynę mogą być również niewrażliwe (oporność krzyżowa) na działanie pozostałych makrolidów, klindamycyny i linkomycyny.

W leczeniu zapalenia gardła klarytromycyna nie jest lekiem pierwszego wyboru. Jest zalecana wtedy, gdy stosowanie penicyliny jest niemożliwe (np. ze względu na alergię pacjenta), lub jeśli zapalenie gardła ma podłoże paciorkowcowe.

Przed rozpoczęciem leczenia zakażeń skóry i tkanki podskórnej należy wykonać test wrażliwości, ponieważ Klabax i inne antybiotyki makrolidowe nie sprawdzą się we wszystkich tego rodzaju zakażeniach. Jeśli infekcja ma charakter łagodny lub umiarkowany, to najczęściej przyczyną są bakterie Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogene, które mogą wykazywać oporność na antybiotyki makrolidowe. Natomiast skuteczność makrolidów obserwuje się w zakażeniach spowodowanych Corynebacterium minutissimum oraz w leczeniu roży i trądziku pospolitego. Leki te stosowane są również, jeśli penicylina jest przeciwwskazana.

Klarytromycyna stanowi półsyntetyczną pochodną erytromycyny A. W związku z tym w miejscach, gdzie współczynnik występowania oporności bakterii na erytromycynę A jest wysoki, trzeba dokładnie rozważyć możliwość wystąpienia oporności również na klarytromycynę.

Jeśli lek Klabax ma być wykorzystywany w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, to należy przeprowadzić badanie wrażliwości, ponieważ bakterie Streptococcus pneumoniae mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Klarytromycynę stosuje się również w leczeniu szpitalnego zapalenia płuc, jednak wówczas trzeba podawać pacjentowi również inne antybiotyki.

Antybiotyk Klabax, tak jak i inne makrolidy, może powodować wydłużenie odcinka QT oraz wydłużenie fazy repolaryzacji serca. Takie powikłania mogą skutkować wystąpieniem zaburzeń rytmu serca, również typu torsade de pointes. Z tego powodu u osób, u których występują czynniki ryzyka zaburzeń pracy serca lek jest przeciwwskazany lub konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas terapii. Przeciwwskazania stanowią:

• wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub nabyte);
• arytmia komorowa stwierdzona w wywiadzie;
• hipokaliemia;
• jednoczesne przyjmowanie astemizolu, cyzaprydu, pimozydu lub terfenadyny.

Natomiast wzmożona ostrożność jest konieczna u osób, u których występują:

• ciężka niewydolność serca;
• zaburzenia przewodzenia serca;
• bradykardia istotna klinicznie;
• choroba tętnic wieńcowych;
• zaburzenia równowagi elektrolitowej inne niż hipokaliemia, np. hipomagnezemia;
• jednoczesne stosowanie innych niż wymienione wyżej preparatów, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT.

Część badań obserwacyjnych, które miały ocenić wpływ antybiotyków makrolidowych na układ sercowo-naczyniowy wykazała rzadkie i krótkoterminowe ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, zawału serca lub nawet śmierci z powodu komplikacji sercowo-naczyniowych. Należy jednak zaznaczyć, że wyniki tych badań są zmienne. Dla zachowania bezpieczeństwa trzeba brać pod uwagę zarówno korzyści płynące z terapii, jak i ewentualne ryzyko.

Zawiesina Klabax zawiera aspartam (20 mg na każde 5 ml) oraz sacharozę. Ze względu na zawartość aspartamu, który jest źródłem fenyloalaniny, konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności u osób chorujących na fenyloketonurię. U pacjentów, którzy cierpią na rzadkie, dziedziczne schorzenia związane z nieprawidłowym metabolizowaniem cukrów, jak np. nietolerancja fruktozy, zespół nieprawidłowego wchłaniania glukozy-galaktozy czy niedobór sacharozy-izomaltazy lek nie powinien być stosowany. Zawartość sacharozy należy natomiast uwzględnić w przypadku pacjentów chorujących na cukrzycę.

Interakcje z innymi lekami

Nie należy łączyć preparatów na bazie klarytromycyny z:

• cyzaprydem - może następować zwiększenie jego stężenia w organizmie pacjenta, co z kolei może bezpośrednio przyczyniać się do wystąpienia arytmii i wydłużenia odcinka QT. Zażycie obu leków powodowało u niektórych pacjentów wystąpienie częstoskurczu komorowego, jak również migotania komór;
• pimozydem - terapia skojarzona powodowała podobne objawy, co po jednoczesnym zastosowaniu leku Klabax oraz cyzaprydu;
• terfenadyną - antybiotyki z grupy makrolidów mają istotny wpływ na proces jej metabolizmu w organizmie pacjenta i prowadzą do zwiększenia stężenia terfenadyny. Lek ten również może prowadzić do wydłużenia odcinka QT, częstoskurczu komorowego oraz arytmii;
• astemizolem - skutki są podobne co w połączeniu klarytromycyny i terfenadyny;
• kolchicyną – połączenie obu substancji może powodować toksyczność kolchicyny, a nawet doprowadzić do śmierci. Ryzyko dotyczy zwłaszcza starszych pacjentów, jest również podwyższone u osób z niewydolnością nerek;
• ergotaminą oraz dihydroergotaminą - po połączeniu z klarytromycyną obserwowano występowanie ostrej toksyczności sporyszu. Dolegliwość ta charakteryzuje się skurczem naczyń, niedokrwieniem kończyn oraz innych tkanek, także w obrębie ośrodkowego układu nerwowego;
• midazolem doustnie - zaobserwowano, że u pacjentów przyjmujących równocześnie doustnie klarytromycynę w dawce 500 mg 2 razy na dobę dostępność biologiczna midazolamu we krwi zwiększała się 7-krotnie;
• lowastatyną lub symwastatyną - te leki są metabolizowane w dużej części przez enzym CYP3A4, a więc podczas terapii skojarzonej z klarytromycyną rośnie ich stężenie w osoczu. Wówczas podnosi się ryzyko wystąpienia miopatii, a także rabdomiolizy. Jeżeli wdorżenie klarytromycyny jest konieczne, należy tymczasowo odstawić przyjmowaną lowastatynę/symwastatynę.

Stosowanie Klabax z innymi statynami niż lowastatyna i symwastatyna jest dopuszczalne, jeżeli nie ma możliwości rezygnacji z terapii skojarzonej. Wówczas dawka statyn powinna być najmniejsza jak to możliwe lub należy zastosować lek z grupy statyn, którego metabolizm nie jest zależny od CYP3A. Ponadto należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe oraz podmiotowe objawy miopatii.

Jeśli klarytromycyna łączona jest z jakimikolwiek innymi preparatami o działaniu szkodliwym na narząd słuchu, a zwłaszcza z aminoglikozydami, to trzeba zachować ostrożność oraz oceniać sprawność słuchu i czynność przedsionka zarówno w trakcie leczenia, jak i po jego zakończeniu.

W przypadku terapii skojarzonej klarytromycyną i doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi trzeba koniecznie oznaczać czas protrombinowy i wartość współczynnika INR. Wynika to z faktu, że w trakcie jednoczesnego stosowania klarytromycyny i warfaryny zachodzi ryzyko wystąpienia ciężkiego krwotoku, wydłużenia czasu protrombinowego oraz znacznego wzrostu wartości współczynnika INR.

Jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie inne leki metabolizowane przez ten sam izoenzym CYP3A, konieczne może być dostosowanie dawkowania. W miarę możliwości należy również monitorować ich stężenie w osoczu krwi. Do takich leków należą m.in.:

• alprazolam,
• alkaloidy sporyszu,
• astemizol,
• cylostazol,
• cyzapryd,
• cyklosporyna,
• karbamazepina,
• dyzopiramid,
• lowastatyna,
• metyloprednizolon,
• midazolam,
• omeprazol,
• pimozyd,
• chinidyna,
• ryfabutyna,
• sildenafil,
• symwastatyna,
• syrolimus,
• takrolimus,
• terfenadyna,
• triazolam,
• winblastyna,
• doustne leki przeciwzakrzepowe,
• atypowe leki przeciwpsychotyczne.

Należy zachować ostrożność nie tylko jeśli pacjent podczas terapii przyjmuje również triazolam, ale także inne triazolobenzodiazepiny.

W ulotce wśród leków mogących wchodzić w interakcje z Klabax wymieniono m.in. także fenytoinę, teofilinę oraz walproinian, których interakcja opiera się na podobnych mechanizmach, lecz przy udziale izoenzymów układu cytochromu P540.

Leki, które klasyfikowane są jako induktory CYP3A, m.in. ryfampicina, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital czy także ziele dziurawca mogą mieć pobudzający wpływ na metabolizm klarytromycyny. Nie jest to korzystne, ponieważ szybsze przetwarzanie substancji czynnej sprawia, że jej stężenie w organizmie maleje, a tym samym skuteczność działania leku obniża się. Zaleca się, aby monitorować stężenie induktora CYP3A w osoczu krwi pacjenta. Klarytromycyna wykazuje bowiem działanie hamujące, co z kolei może prowadzić do podwyższonego stężenia CYP3A w osoczu.

Stosowanie w terapii skojarzonej leku Klabax oraz dizopiramidu lub chinidyny wymaga dokładnej obserwacji pacjenta oraz wykonywania kontrolnych badań EKG, ponieważ może nastąpić wydłużenie odcinka QT. Podawanie chinidyny i dyzopiramidu łącznie z klarytromycyną wiąże się również z koniecznością kontrolowania stężenia leku w organizmie pacjenta. Ich połączenie może w niektórych przypadkach powodować wystąpienie hipoglikemii. W związku z tym zaleca się regularne badanie poziomu glukozy we krwi pacjenta.

Stosowanie klarytromycyny jednocześnie z lekami przeciwcukrzycowymi, np. insuliną, sulsulfonylomocznikami, nateglinidem lub repaglinidem może doprowadzić do wystąpienia hipoglikemii poprzez zahamowanie CYP3A. Pacjenci przyjmujący leki przeciwcukrzycowe powinni regularnie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Niekorzystny wpływ na skuteczność terapii obserwowano w przypadku łączenia klarytromycyny oraz ryfabutyny. Ich połączenie prowadziło odpowiednio do zwiększenia oraz zmniejszenia stężenia substancji czynnych, wpływając na efektywność terapii. Ponadto zauważono, że terapia skojarzona tymi lekami zwiększa ryzyko wystąpienia zapalenia błony naczyniowej oka.

W badaniach klinicznych obserwowano występowanie interakcji między lekiem Klabax oraz produktami klasyfikowanymi jako induktory metabolizmu cytochromu P450. Nalezą do nich m.in.: efawirenz, ryfampicyna, newirapina, ryfabutyna oraz ryfapentyna. Leki te mogą działać przyspieszająco na proces metabolizmu klarytromycyny, tym samym obniżając jej stężenie w osoczu. Ponadto zwiększony metabolizm leku indukuje większe stężenie 14-OH-klarytromycyny, który jest czynnym biologicznie metabolitem, a metabolit, jak i sama substancja czynna w postaci niezmienionej wykazują zróżnicowaną aktywność w stosunku do bakterii. Dlatego też stosowanie induktorów metabolizmu cytochromu P450 podczas kuracji lekiem Klabax może dość istotnie wpływać na skuteczność terapeutyczną preparatu.

Etrawiryna wpływa niekorzystnie na skuteczność terapii klarytromycyną poprzez podwyższenie stężenia aktywnego metabolitu, który w przypadku niektórych szczepów bakterii charakteryzuje się znacznie niższym oddziaływaniem terapeutycznym. Proces ten sprawia, że pod wpływem etrawiryny, Klabax staje się lekiem nieskutecznym w przypadku zwalczania wybranych patogenów. Dlatego też należy rozważyć modyfikację leczenia oraz zastosowanie innego preparatu.

Istotne i wpływające na efektywność terapii interakcje zaobserwowano także w przypadku łączenia leku Klabax z rytonawirem. Stosowanie rytonawiru, w dawce 200 mg przyjmowanej co 8 godzin oraz leku 500 mg klarytromycyny co 12 godzin prowadziło do istotnego zahamowania procesu jej metabolizmu, wpływając istotnie na wchłanianie leku oraz jego stężenie w osoczu. Badania dowiodły, że pod wpływem rytonawiru wytwarzanie metabolitu 14-OH-klarytromycyny zostało prawie całkowicie zahamowane.

Interakcje z alkoholem

W ulotce leku nie określono czy między antybiotykiem makrolidowym Klabax a alkoholem dochodzi do interakcji. Pacjenci zastanawiający się, czy można pić alkohol w trakcie terapii powinni zasięgnąć opinii lekarza lub farmaceuty.

Klabax w ciąży

Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u kobiet ciężarnych. Na podstawie badań przeprowadzonych na zwierzętach nie można jednak wykluczyć szkodliwego działania na rozwój zarodka/płodu. W związku z tym nie zaleca się stosowania Klabax w ciąży, tak jak i innych preparatów z klarytromycyną. Wyjątek stanowią sytuacje, w których korzyści z leczenia dla matki istotnie przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Klabax a karmienie piersią

U kobiet w trakcie laktacji stosowanie jakichkolwiek leków powinno zostać skonsultowane z lekarzem. Wiadomo, że klarytromycyna przenika do mleka kobiecego. Brak jest natomiast informacji na temat bezpieczeństwa dla karmionego piersią dziecka.