Decapeptyl 0,1 mg roztw. do wstrz.(0,1 mg/ml) - 7 amp.-strzyk. 1 ml

Decapeptyl 0,1. Podskórnie: dawka początkowa 0,5 mg raz na dobę przez 7 dni, a następnie dawka podtrzymująca 0,1 mg raz na dobę. Decapeptyl Depot 3,75 mg. Głęboko domięśniowo (każdorazowo zmieniając miejsce wstrzyknięcia). Mężczyźni: 3,75 mg (1 amp.-strzyk.) raz na 4 tyg. (co 28 dni). Leczenie raka gruczołu krokowego jest zwykle leczeniem długoterminowym. W przypadku diagnostyki hormonozależności raka gruczołu krokowego lek należy podawać przez okres 3 miesięcy. Wiodącym parametrem diagnostycznym jest stężenie PSA, które w zaawansowanych przypadkach raka wynosi >10 ng/ml. Stężenie PSA i testosteronu należy określić przed pierwszym podaniem leku i po 3 mies. leczenia. Wynik testu jest pozytywny, jeśli stężenie testosteronu jest na poziomie kastracyjnym (<1 ng l), a stężenie PSA zmniejszyło się. W takiej sytuacji wskazane jest dalsze leczenie tryptoreliną. W przypadku, gdy stężenie testosteronu zmniejszy się, a stężenie PSA pozostanie bez zmian lub zwiększy się, dalsze podawanie tryptoreliny nie ma uzasadnienia. Wynik fałszywie negatywny należy podejrzewać, jeśli stężenie PSA nie zmieniło się, ale u pacjenta stwierdzono poprawę stanu klinicznego (zmniejszenie wielkości guza, zmniejszenie dolegliwości dyzurycznych). W takim przypadku podawanie tryptoreliny należy kontynuować przez następne 3 mies. i ponownie ocenić stężenie PSA i testosteronu. Kobiety: 3,75 mg (1 amp.-strzyk.) raz na 4 tyg. (co 28 dni). Leczenie musi być zapoczątkowane w czasie pierwszych 5 dni cyklu miesiączkowego. Czas leczenia zależy od wyjściowego stopnia ciężkości endometriozy i od ewolucji jej objawów klinicznych (czynnościowych i anatomicznych) oraz od ewolucji objętości mięśniaków macicy, ocenianej w trakcie leczenia za pomocą ultrasonografii. Zazwyczaj maksimum możliwego do osiągnięcia wyniku uzyskuje się po 3-4 wstrzyknięciach. Z uwagi na możliwy wpływ na gęstość kości, leczenie bez zastosowania terapii addycyjnej nie powinno trwać dłużej niż 6 mies. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów w wieku podeszłym.
Nie jest konieczne zmniejszanie dawki ani wydłużanie odstępów między wstrzyknięciami u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.